یادداشت‌های میثم رشیدی مهرآبادی (9)

          نویسنده کتاب:چهره‌هایی مثل حاج بخشی، سید سقا، آقای علمایی و مانند آن از ذخایر انقلاب هستند که متاسفانه آنطور که باید و شاید نتوانسته‌ایم خاطراتشان را ثبت و ضبط کنیم. اواخر ثبت خاطرات، گاهی سید سقا از کلنجار من برای جزئیات خاطرات خسته می‌شد ولی بعدش مشتاق بود که کتاب را ببیند اما مشیت الهی بر این بود که در مراسم رونمایی کتابشان حضور نداشته باشند و من شک ندارم که روحشان حاضر و ناظر است.
        

          سیدمیثم میرهادی همت کرد و چند کتاب را درباره بوسنی و هرزگوین در انتشارات کتابستان منتشر کرد. این کتابها بسیار خواندنی هستند و هوشمندی مترجم در انتخاب آن ها، تحسین برانگیز است.
        

          استاد حمیدرضا منایی در این داستان، خواننده را مقهور داستانگویی و کشش روایت می کند به نحوی که نمی توانی آن را زمین بگذاری و از آن بگذری.
        

          تجربه محسن باقری اصل در رفتن به بیمارستان کرونایی و در روزهایی که همه ما با این پدیده بسیار ناآشنا بودیم، کاری ارزشمند است. او حالا این تجربیات را با ما در میان گذاشته است. قدرش را بدانیم.
        

          خواندن کتاب را دوست داشتم و بارها برای نوشتنش به خانم اشرفی تبریک گفتم. مجموعه ای از داستان های کوتاه که در عین استقلال به هم ربط دارندو کشف این ارتباط کتاب را جذاب می کند.
        

          کتاب یک محسن عزیز شاهکاری در ادبیات پایداری است که عده ای نتوانستند قدرش را دریابند و به نقدش نشستند.
بهترین کار این است که خواندن این کتاب را به همه علاقمندان به ایران و ادبیات توصیه کنم.
        

          خانم دوست کامی حدود10 سال برای تحقیقات و نگارش این کتاب، زحمت کشیده اند. حاصل تلاش ایشان، کتابی خواندنی است که منظر جدیدی از تلاش های دختران و زنان در دوران مقاومت خرمشهر در برابر ما می گشاید
        

          حاج سیدحسن آقای روحانی نژاددر حقیقت یک معلم ساده است که بعد از بازنشستگی از پا ننشست و نقش خودش را در جامعه پیدا کرد. او به ساخت مدرسه و خانه و مسجد پرداخت و الان هم در یکی از مسجدهایی که در تبریز مانع تخریبش شد، نماز را به جماعت می خواند.

مجموعه خاطرات او از این سالهای پر فراز و نشیب را می شود به راحتی خواند و با محتوای ان همراه شد.