یادداشت‌های پارسا (7)

          کتابی ساده، خوش‌خوان و البته لذت‌بخش؛ به طوری که ناخودآگاه دوست داشتم هر داستانش رو چندبار بخونم.
اغلب داستان ها در حد دو سه خط هستن اما این کوتاهی باعث نرسوندن مفهوم نمیشه.
برای منی که از آقای قاضی شناخت زیادی نداشتم، جذاب بود.
        

          مجمومه داستان هایی با قالب «طنز» که ممکنه دیدگاه شمارو در مورد قضات و یا دادگاه ها تغییر بده⚖️
مثلا خودم هروقت واژه «قاضی» رو میشنیدم، یاد اون چَکُشی که تو فیلما  به میز کوبیده میشه یا همسایه کناری‌مون که همیشه اخماش تو همه و با تموم عالم مشکل داره میوفتادم.
        

          فصل های «من» ، «او» و در نهایت «منِ‌او»، شخصیت پردازی های جالب، داستان و نوشتار به خصوص‌ش و...
نمیتونم چیزی که از این کتاب در ذهنم دارم رو بروز بدم...
        

          کتابی خوب از هر جهت
چیزی که نسبت به بقیه ویژگی های کتاب برام جذاب‌تر بود، نوشتار و به کاغذ اوردن حرفه ای داستان بود که انگار گوشه ای ایستادم و در حال تماشای وقایع هستم؛ یا انگار نویسنده سالها در چنان موقعیتی بوده که تونسته به این خوبی توصیف کنه همه چیز رو...
اصلیت کتاب اینه که:
خوش‌نامی قدم اول است؛ از خوش‌نامی به بدنامی رسیدن قدم دوم، قدم آخر هم گم‌نامی است و خوشا گمنامان...
        

          کتابی خیلی خلاصه، با گاهی نقاشی هایی ساده و عکس هایی مربوط به متن که به دوران قبل تا پایان حکومت مادها، می‌پردازه.
شخصا چون این کتاب اولین کتاب تاریخی ای که خونده بودم بود، حس اینکه نباید تاریخ رو حفظ کرد فقط برای نمره (که مدرسه برام این قضیه رو وجود اورده بود) گرفتم و از خوندنش، لذت بردم :)
        

          کتاب خوب و عبرت آموزیه که فرد رو هم با بزرگان دین اسلام آشناتر میکنه و هم میتونه اطلاعاتی راجب به اون دوران بده.
چیز دیگه ای که برام جالب بود، اینه که شهید مطهری در اون زمان این کتاب رو برای قشر نوجوان نوشتن و با وجود تفاوت سبک دیگر کتاب هاشون با این کتاب  و عیب‌گیری های فراوون اطرافیانشون تونستن به خوبی داستان راستان رو تموم کنن.
در کل پیشنهاد میشه و زیاد وقت نمیبره خوندنش.
        

          از یجایی به بعد، دیگه چیز خاصی نداشت و به مرور تکراری و تکراری تر شد.