یادداشت‌های yaghoob samsami (208)

          بیان احساسات شاعرانه به نثر بسیار زیبا.
انگار داری جملات عاشقانه تو شبکه های اجتماعی می‌خونی.
عبارات و جملات بسیار زیبای عاشقانه و احساسی از درد و تنهایی و عشق.
اما دنبال یک داستان پر کشش نباید بود و فقط احساسات زیبای نویسنده درباره یک موضوع یک خطی.
        

          خود داستان که جذابیتی نداره و وارد کردن چند داستان دیگه به اون هم کمکی به جذابیت داستان نکرده.
فقط آخر داستان اومده یه حالت سورئال به داستان داده که اصلا مناسب چنین نوع داستانی نبود.
در کل داستان حرفی برا گفتن نداشت‌.
        

          روزهای آخر زندگی و بیماری و زوال عقلی مارکز تا مرگ و مراسم بعد از اون.
مثل یه گزارش روزنامه نوشته شده و وارد احساسات شخصیت نمیشه و فقط از طرف پسر مارکز یه سری اطلاعات رو به خواننده میده.
در کل جذابیتی نداشت.
        

          دختری دانشجو در ترکیه با یه داعشی هم اتاقی میشه.
داستان ساده و معمولی و بدون کشش و جذابیت.
        

          داستان خوب شروع میشه و موضوع خوبی داره و نویسنده هم سرگذشت شخصیت ها رو به مرور وارد داستان میکنه و از این نظر خیلی خوبه و قلم نویسنده عالی بود اما خود داستان مثل یه داستان نوجوانانه دراومده.
        

          داستان های زیبایی بودن و خوندنش تجربه خوبی بود و توصیه میکنم به خوندن این کتاب.
        

          داستان جذابیت و کشش خوبی داره و ارزش یه بار خوندن رو داره.
خاطرات یک پسر بچه از معلم و مدرسه که حس نوستالژی هم داره و نویسنده داستان رو به خوبی جلو برده.
برای نوجوونا خوبه.
        

          یک رمان به سبک کلاسیک روسی.
دو فصل اول داستان توصیفات و توضیحات زیادی داره که خسته کننده هست اما به مرور داستان شکل میگیره و با عقاید آبلوموف و بقیه شخصیت ها آشنا میشیم.
آبلوموف یک انسان متمول تنبل که هیچ کاری رو انجام نمیده و همین باعث نابودی زندگیش میشه.
خط اصلی داستان و موضوع داستان عالیه فقط توضیحات زیادی داره که واقعا نبودنش هم ربطی به روند داستان نداشت.
ترجمه هم که بسیار عالی و به سبک کلاسیک و دلنشین.
        

          یه مجموعه داستان درباره آدمایی که تو ایران تیستن و مهاجرت کردن‌.
از نقطه نظر داستان نویسی و سبک نویسنده، مطمئنا طبق اصول داستان نویسی هستن داستانا.
بیشتر داستانا حالت روایتی از زندگی داشتن و من یکی دو تا داستان که مخصوصا ته مایه طنز داشتن به دلم نشست.
        

          دو خط داستانی تعریف میشه. زندان و زندگی خود راوی. نویسنده قلم خوبی داره و اتفاقات پیش اومده رو به مرور به اطلاع خواننده میرسونه و این باعث شده داستان پرکشش باقی بمونه.
        

          داستانی معمولی ... مناسب نوجوانان
        

          انتخاب های بسیار عالی و شعرهای طنز خواندنی
        

          داستان های کوتاه خوبی بودن و ارزش خوندن داشت. فقط داستان منتقد ادبی که طولانی هم بود رو نپسندیدم.
        

          قابل درک نبود برام.
بیشتر یه سری جملات که ازشون غم و افسردگی رو میشد فهمید.
        

          تسلط نویسنده به ادبیات کاملا مشخصه و نثرهای کلاسیک بسیار زیبایی رو به نگارش درآورده.
من فقط فصل دوم یعنی فالنامه رو دوست داشتم و بقیه کتاب با اینکه متن ادبی و طنز خوبی داشت برام جذاب نبود‌.
        

          نویسنده با زبانی طنز به انتقاد از موضوعات اجتماعی و سیاسی پرداخته و در مجموع کتاب طنز خوب و قابل قبولی رو ارائه کرده که با توجه به موضوعاتی که مطرح شده، مورد تعمیم به تمامی کشورهای جهان سوم هست و این طور نیست که فقط برای خود مردم ترکیه قابل لمس باشه.
        

          پی‌یر، پسرکی دوازده‌ساله، در دهکده‌ای کوچک در فرانسه زندگی می‌کند. با کشته شدن پدرش در جنگ و حضور سربازان آلمانی در دهکده، او احساس افسردگی و خشم می‌کند. پی‌یر تصمیم می‌گیرد همراه با دوستانش به مقاومت علیه اشغالگران بپیوندد.
داستان به خوبی تاثیر جنگ بر زندگی کودکان رو نشون داده و به زیبایی نشون داده که شخصیت کودک که در ابتدا میخواست در جنگ مشارکت داشته باشه با وارد شدن به جنگ و دیدن طبعات اون بر افراد، از جنگ متنفر میشه و آرزو میکنه که صلح برقرار بشه.
        

          دیوید ویلیامز از طرف انتشارات برای نوشتن کتابی به کاخ نقاش معروف هنری بریزلی می رود.
موضوع داستان بین چند نفری که توی عمارت هستن میگذره و به بیان احساسات و روابط عاطفی و مالی نقاش ثروتمند و دوست دختر و خدمتکارخای خونه پرداخته و تاثیر ثروت بر اخلاق و روابط اجتماعی رو نشون میده.
نویسنده بسیار به جزییات نقاشی ها پرداخته و این داستان رو به حالت تخصصی تبدیل کرده و سبک نوشتار نویسنده استفاده از توصیفات بسیار دقیق و توجه به جزییات هست که نشان از تسلط نویسنده به ادبیات داره اما برای خواننده عام جذابیتی نداره.
        

          (ایگنیشس تحصیلات دانشگاهی دارد اما از کار کردن بیزار است و بیشتر وقتش را در خانه با مادرش میگذراند. ایگنیشس به شدت از مدرنیته و جامعه مصرفی بیزار است و خود را فیلسوفی میداند که در دنیایی پر از ابلهان گرفتار شده است.
بعد از اینکه مادرش تصادف می کند و مجبور می شوند جریمه سنگینی بپردازند، ایگنیشس مجبور میشود برای اولین بار در زندگی اش کار کند اما هر بار به دلیل رفتارهای عجیب و غریبش اخراج می شود.
ایگنیشس یک روشنفکر تنبل است که همیشه خودش را بالاتر از دیگران می‌بیند. او نمادی از افراد منزوی و ناسازگار با جامعه است که در دنیای خودش زندگی می کند و با دیگران ارتباط برقرار نمی کند.
ایگنیشس فردی متکبر، بی‌ادب و خودشیفته است که مدام دیگران را تحقیر می‌کند و رفتارهای زننده و ناسازگار دارد.)

به نظر من که شاهکار نیست اصلا و شخصیت ایگنیشس کمدی نیست و یک ضدقهرمان رو مخی و رو اعصابه و شخصیت اجتماعی نداره و هدف نویسنده همین بوده که به خوبی از پسش براومده ولی واقعا طنز خاصی نداره و فقط رفتارهای احمقانه از خودش نشون میده و نه طنز.
        

          با شدت گرفتن آزار یهودی ها توسط نازی ها، آنه فرانک به همراه خونوادش و چند نفر دیگه تو یه ساختمان مخفی تو آمستردام زندگی مخفیانه ای رو شروع میکنن.
آنه خاطرات خودش رو در حدود دو سالی که تو این مخفیگاه بوده در قالب نامه هایی به دوستش کیتی نوشته.
در کتاب، بیشتر طرز فکر و تغییرات فکری و احساسات آنه و تغییراتی که در دوران بلوغ و در این فضای محدود پشت سر میزاره رو میخونیم و همچنین با فشارهایی که تحمل میکنن آشنا میشیم اما مطمئنا بیشتر با شخصیت خود آنه آشنا میشیم و طرز فکری که درباره سایر افراد حاضر تو ساختمون داره.
بر اساس نوع کتاب که خاطره نویسی هست، بیشتر با احساسات شخصی آنه روبرو هستیم که ممکنه بعضی ها برای شخص قابل قبول و منطقی به نظر برسه و در بعضی موارد هم برای اینکه تو دوران بلوغ هست و احساسات زودگذری رو پشت سر میگزاره برامون غیرمنطقی باشه و اینکه اینقدر از احساسات نوشته که بعضی جاها فراموش میکنی داری کتابی درباره جنگ و هولوکاست میخونی و ممکنه کسل کننده باشه برای خواننده.