یادداشت‌های Achii (5)

          نصفه رهاش کردم . فرهنگ ایران رو اونطور که توقع داشتم معرفی نکرد و رو موضوع فرزند خواندگی هم مانور چندانی نداد. صرفا موضوع فرزندخواندگی رو پیش کشیده بود وسط تا ارتباط دوتا خانواده آمریکایی و ایرانی رو به خواننده بقبولونه . رفت و آمدای حوصله سربر ، خانواده های ایرانی که اصلت خودشونو رو کم کم داشتن از یاد می بردن مثلا نمونه اش بردن هدیه شراب برای خانواده آمریکایی یا توصیفاش درباره روسری(مثلا می گفت آن روسری زشت و زمخت).
        

          وای که چه قدر ترجمه رو دوست داشتم . با یه نسخه دیگه ترجمه رو که مقایسه می کردم متوجه شدم انگار ترجمه گلی امامی دریچه هست به ورای آنچه در ذهن وجود داره . کلمات غنی از احساسات بودن و این حس به آدم دست می داد که انگار باید تک تک جملات رو به آغوش کشید و به خاطر سپرد . شاید کسی که این کتاب رو صرفا به دلیل مسائل روانشناسی بخونه از این ترجمه خوشش نیاد چون متن گهگاه جملات قصاری داره که تو نسخه های دیگه قابل فهم تر با کلمات روان تری ترجمه شده ولی اگه از پیچیدگی در عین با سلیقگی مترجم خوشتون میاد من این نسخه رو پیشنهاد می کنم .
درباره کتاب باید گفت که عشق پلی است میان شاید دوقلب که از استحکام آن بی اطلاعیم و ما دلهره این نآاگاهی رو به جان می خریم و به روی پل قدم می گذاریم . پذیرش برخی مسائلی که برام گنگ بود بعد خوندن این کتاب راحت تر شده. انگار  دید منطقی تر و واقع گرایانه تری به مقوله عشق رو به خواننده هدیه می ده و من با کمال میل این هدیه رو می پذیرم و سراغ کتابای بعدی آلن دوباتن یا ترجمه های گلی امامی می رم . 
نکته منفی ای که وجود داشت نویسنده با بیان جزئیات رابطه اش سعی می کن درس هایی رو به ما بده که البته می تونست با توصیفات کمتر و نپرداختن بیش از حد به جزئیات هم اینکار رو انجام بده .
        

          در ین زمانه پرآشوب و پرخدعه و فریب چه بسا خواندن این کتاب مارا بر آن دارد که عمر و عاص زمانه مان نباشیم و شک و تردید هامان ما را برآن ندارد که علی زمانه  مان  که از نسل علی(ع) است را تنها گذاریم . این کتاب از تاریخی می گوید که جفا کرد و مردمانی که از یاد بردند این جفا را . کتاب حاضر با قلمی شیوا و نثری منسجم نگاشته شده و جذابیت داستانی آن ما را در عمق کتاب غرق می کند . برای من خواندنش کمتر از سه ساعت زمان برد و دلنشین بود .
        

          وای
این دومین کتاب از این نویسنده است که می خونم و عالی بود . به تمام معنااا. چه قدر جذاب و گیراا بود . تا تمومش نکردم ول نکردم کتابو . کتابی مملو از صحنه های پرهیجان و پرکشش. این قسمت کتابو دوست داشتم که می گفت : پدرم می گه چیزی که به دلت می افته میون بر مغز برای رسیدن به حقیقته .