یادداشت‌های فاطمه بلالی (9)

          اگه در یک جمله بخوام توصیفش کنم: ایده نویسنده خلاقانه و بانمک بود.
لذت بردم.
        

          اول کتاب خانه‌ای مثل بهشت آقای تراشیون رو خوندم و واقعا نکات خوب و مفیدی رو مطرح کردند که تکراری نبود و بنابراین ترغیب شدم کتاب محرمانه‌های زنانه رو از این نویسنده بخونم ولی بنظرم مباحث و نکات تکراری بود. راهکار زیادی ارائه نشده بود و کتاب برای من پربار نبود.
و صادقانه بخوام بگم توصیه نمیکنم این کتابو بخونید مگر اینکه تا بحال کتابی پیرامون رابطه موفق نخونده باشید.
        

          روایتی سرشار از غم،عشق،ظلم.
داستان سال بلوا هفت شب رو روایت میکنه و آغازش معمولی نیست و شما وارد ماجرا می‌شید و داستان رو به نوبت از زبان نوشا و راوی(شب‌های فرد نوشا و زوج راوی)می‌خونید.
پرش های زمانی زیادی داره و خوندن این کتاب مثل تماشای فیلمی میمونه که یک ابری باز میشه و میری تو گذشته و باز بر میگردی به حال و شاید پرتت کنه به خیالات شخصیت‌ها.
علاوه بر جنبه داستانی کتاب به دلیل توصیف اوضاع و احوال مردم در زمانی که کتاب روایت میشه،داستان جنبه تاریخی هم به خودش میگیره.
        

          در وهله اول که کتاب رو خوندم داستانش جذبم نکرد و خیلی معمولی بنظرم اومد ولی مطمئن بودم که این تفکر به سبب ناآگاهی من هستش و به جستجوی نقد و بررسی این کتاب در یوتیوب پرداختم و اونجا نمادها و استعاره‌های موجود درکتاب رو درک کردم و توصیه می‌کنم برای درک بیشتر مفاهیم کتاب حتما نظرات و تحلیل‌های افراد مختلف رو پیرامون این کتاب بخونید و ببینید.

        

          هیجان، ترس، جذابیت، خلاقیت و تفاوت از ویژگی‌های بارز این کتابه.
برای من، داستان بسیار گیرا و متمایز بود و حس می‌کنم باید در آینده مجددا مطالعه‌ش کنم چون به گمونم فهمیدن بسیاری از نمادها از فهم حال حاضر من به دوره و نیاز به گذر زمان دارم برای اندکی آگاهی و درک بیشتر.

        

          بنظرم خوانندگان کتاب کلیدر به دو دسته تقسیم می‌شن یا خیلی این کتاب رو دوست دارن و باهاش زندگی کردن و گل محمدها براشون قهرمانن و توصیفات زیاد کتاب رو عاشقانه دنبال می‌کنند.
یا کتاب رو دنبال کردن ولی هرچه کردند علت این همه توصیف و زیاده‌گویی رو متوجه نشدند و درپایان هم گل محمدها  نه تنها براشون قهرمان نبودند بلکه حتی در دسته یاغی‌‌ها و سرکشان قرار گرفتند.
متاسفانه یا خوشبختانه من جزو دسته دوم بودم که تا پایان جلد دهم کتاب سعی کردم خودم رو به کتاب علاقه‌مند کنم ولی نتونستم به این جبر تن بدم و درپایان حس کردم که بهتر بود از نیمه رها می‌کردم.
گل‌محمدها برای من قهرمان نبودند چون بجز چندمورد جزئی ، کار درستی از اونها ندیدم و نمی‌شد اونها رو به یک قهرمان نسبت داد. توصیفات کتاب بنظرم زیاد بود و برای من خسته‌کننده.
        

           قلم نویسنده بسیار روان و گیرا بود بطوریکه کاملا روایت رو لمس می‌کردم و در بیشتر قسمت‌های کتاب قلبم با شدت می‌تپید و همچنان در حیرتم از چنین قهرمانانی.
قهرمانی، نبوغ، ایمان، پایداری و صبر از ویژگی‌های بارز شخصیت‌های کتاب بود.
ضمیمه کردن تصاویر و اسناد در بخش پایانی کتاب بسیار جالب بود و ارزش کتاب رو برای من چندبرابر کرد.
        

          کتاب "هزار خورشید تابان" اثر خالد حسینی، با نثری روان و دلنشین، به زیبایی داستانی عمیق و تأثیرگذار رو روایت میکنه. این اثر، تصویری غم‌انگیز از افغانستان و زندگی زنان مظلوم و تحت ستم این سرزمین رو به تصویر می‌کشه. با هر صفحه‌ای که ورق می‌زنید، اشک‌های شما بی‌اختیار سرازیر می‌شه و چنان در عمق غم و اندوه داستان غرق می‌شید که آثارش تا مدت‌ها در ذهن و دل شما ردپا به جا میذاره.  درواقع خالد حسینی در اثرش تونسته دنیایی از احساسات و واقعیت‌ها رو به خواننده منتقل کنه.
        

          برای ما ایرانیا که نمونه‌ی دایی‌جان ناپلئون و آقاجان رو حتما پیرامونمون می‌شناسیم و برامون ملموسه طنزها به جونمون می‌شینه و لبخندو به صورتمون میاره ولی توقع قهقهه نداشته باشید.
 نکته جالب کتاب،کلیشه‌ای نبودن سرانجام شخصیت‌ها من‌جمله ماجرای سعید و لیلی و مشقاسم بود.
بعداز خوندن کتاب، شروع کردم به دیدن سریالش و توصیه می‌کنم اگه حوصلشو دارید حتما ببینید.
بعضی از شوخی‌ها برای من فضای مثبت هجده داشت که درعصرحاضر برای بسیاری شاید چندان مثبت هجده هم نباشه.