یادداشت‌های فروغ حسین پور (4)

          از زیستن در این کتاب لذت بردم.
        

          از شیفتگان قلم احمد محمود هستم🌿
        

          از بهترین و دردناک ترین کتاب هایی است که تاکنون خوانده ام؛ تا مدت ها پس از خوانش این کتاب شخصیت های آن کنار من حضور داشتند.
        

          از این امید ضعیف که کسی مرا درک کند به شور و هیجان می آیم—
کتاب برخلاف تصورم یک روایت عاشقانه بود  اما دربطن داستان به ظاهر ساده اش مفاهیم عمیقی نهفته بود و به خوبی حس پوچی و فلسفه ی اگزیستانسیالیسم را نمایان میکرد؛ درطول خواندن کتاب در ذهن شخصیت اصلی داستان زندگی کردم و تمام حرف ها و شک ها و حدس ها و گمان هایش را عمیقا احساس میکردم و همراه میشدم ؛ نهایتا میتوانم بگویم که کتابی میخکوب کننده بود از آن دست کتاب هایی که در یکی دوروز خوانده میشوند.