یادداشت‌های محمد جواد آبهشت (9)

          تمام حدسیاتی که درباره نویسنده داشتم تا حد زیادی به وقوع پیوست. رمانی خواندنی که تا صفحه آخر جذاب و نفس گیر. بار معمایی و جنایی داستان آنقدر پر بار است که به خواننده اجازه نمی‌دهد بیرون از معادلات نویسنده خیال یا تصوری بکند. داستان مانند یک فیلم سینمایی جلوی شما ظاهر میشود و تا آخر نفس گیر و جذاب پیش می رود. شخصیت ها واقعی و قابل ملموسند. هاتف، مصطفی ، حامد ،پیرمرد ، دخترک جوان و فرمانده به خوبی نقش خودشان را در داستان اجرا می کنند و پرداختن به جزییات باعث شده که داستان دلچسب تر و شخصیت ها  در ذهن خواننده عینیت پیدا کنند. ببا وجود اینکه نویسنده جوان است ولی رمان پخته است و  انگاری تصور میکنی یک پلیس کارکشته بازنشسته یا یک بازپرس جنایی  تجربیات یک پرونده را به شکل داستان در آورده. یقینا شما بعد ها از این نویسنده بیشتر می شنوید و بیشتر میخوانید. 
        

          فراتر از جنون با این کم نقص نبود باز به دلم نشست. تو این قحطی داستان فارسی این کتاب غنیمته ، چرا؟ چون قصه دارد. چیزی که چندین سال در رمان فارسی قصه را فدای فرم و لفظ بازی و توصیفات ادبی داده است . قصه جان مایه رمان است و اینکه نویسنده جرات کرده است در اولین تجربه اش دل به رمان جنایی نوشتن بدهد جای تقدیر دارد چون رمان جنایی نوشتن به مثال جوک گفتن است با این تفاوت که در جوک اگر خنده نگیری باختی و در جنایی اگر ترس به در فضای خیال خواننده وارد نکنی شکست خوردی .هنری که هیچکاک استاد بلامنازع آن است. فضایی سورئالیستی که من را یاد فیلم زنگهاو fight club انداخت. رمان با کمی ویراستاری و گرفتن غلط های املایی بهتر هم میشد. اوایل داستان بخاطر اینکه کاراکتر های داستان نه اسمی داشتن و نه مکان و تاریخ اتفاق داستان مشخص نبود رنج میبردم و چای در ادامه فهمیدم این ترفند نویسنده بود که ترس را تا آخر در وجود خواننده نگه دارد که برای خودم جالب بود مطمینا بعدها ز این نویسنده بیشتر  می‌شنوید و بیشتر می‌خوانید . 
زیادی اضافه است و مخلص کلام اینکه ارزش خواندن دارد
        

          با خواندن کتاب یک پرونده کهنه از همین نویسنده راغب شدم این کتاب را بخوانم.ولی از همان اول کتاب به مذاقم خوش نیامد . متاسفانه فصای داستان  در توصیف تهران و‌ روسیه زمان قاجار ناتوان بود و هم اینکه عناصر داستان با هم چفت و بست نداشتند. شاید علتش عدم شناخت نویسنده از ایران و روسیه قدیم بوده باشه. ریتم داستان بسیار کند  و ملال انگیز. و بین کارکتر های داستان هیچ‌ تناسبی وجود نداشت و خیلی خشک بود.و همین باعث عدم ارتباط خواننده با داستان شد. در کل زمان یک پرونده کهنه بسیار دلچسب تر و خواندنی تر از این کتاب هست
        

          این مدل کتاب به‌‌ درد گزارش روزنامه ها میخوره . یک چهارم کتاب در فرودگاه و حل ماندن از هواپیما صرف شده و متاسفانه نویسنده اهل ریسک و حس کنجکاوی زیادی نداشت تا بتواند از بین لایه های امنیتی در جزیره اطلاعات نابی بدست بیاره
        

          از حاج سیاح که اولین شخصی است پا به آمریکا گذاشته تا امروز سفرنامه های معدودی درباره آمریکا نوشته شده است که هر یک به نحوی درباره آنچه مشاهده کرده اند نوشته اند. 
ولی این با وجود نثر شیوا نتوانست نظر من را جلب کند .
اگر فلسفه خواندن سفرنامه این باشد که شما همراه نویسنده به مشاهده آنچه او دیده می‌پردازید خب باید بگم این اتفاق نیفتاد 
و اون آمریکایی که در بیوتن رضا امیر خانی دیدم در این کتاب مشاهده نکردم 
و اون تحلیلی که در کتاب سفر آمریکای آل احمد یا بهشت شداد جلال رفیع بود در این کتاب خبری نبود 
اون حیرانی اکثر جهان سومی ها در بدو ورود به آمریکا در فرودگاه جی ال کی  یا با دیدن برج های سر به فلک کشیده منهتن دچارش میشوند دردر نویسنده تاثیری نداشت 
ای کاش نویسنده قبل از سفر کمی سفرنامه ابن بطوطه و ناصر خسرو و کتابهایی از این قبیل مطالعه میکرد تا کمی شبیه دفتر خاطرات نشود
کتاب جز آن بخش که به صورت اتفاقی جیسون رضاییان را  میبیند چیز جذابی نداشت
        

          نون والقلم ما یسطرون
یکی از دلایل رفتنم‌ به نمایشگاه کتاب قطعا خرید کتاب جناب دکتر احسان رضایی بود. کسی که مشوق اصلی من و هم نسل های من در امر کتاب خوانی بود. در طول عمر خودم کسی را به اندازه دکتر رضایی ندیدم که چنان شیفته کتاب و کتابخوانی باشد که باعث شود شما هم به کتاب خواندن میل زیادی پیدا کنید. یاد مرحوم مغفور مجله همشهری جوان و صفحه یاد ها و صفحه کتاب باز بخیر که دکتر به مناسبت‌های مختلف از دل قدیمی ترین کتب مطالبی شیرین و خواندنی به خواننده ارزانی میکرد. زمانی از تاریخچه لغت نامه دهخدا می‌گفت زمانی از تفاوت شعر حافظ و مولانا
گاه از بهترین ترجمه های رمانهای مشهور میگفت و گاهی چون تراپیستی حاذق برحسب و حالت کتابی معرفی می‌کرد .
یاد ستون شعر سعدی در کافه چی همشهری جوان بخیر .
کاش مقالات و نوشته هایش در کتابی جمع بشود که واقعا مفید است
خب این از مقدمه و آشنایی نویسنده 
کتاب نتیجه تجربیات و زحمات یک‌فردی است که بی حد و اندازه عاشق کتاب است و راهنمایی است برای کتاب خواندن و رسیدن به مقام کتابخواری. ولی متاسفانه در نوشتن کتاب و چاپ آن عجله صورت گرفته که به کیفیت کار صدمه زده. کتاب میتوانست بهتر از این و با حزئیات بیشتری چاپ بشود (نکته . گول شعار انتشارات جام جم را نخوردید همه کتابهای این انتشارات ارزش خواندن دارند ولی بعضی هاش ارزش خریدن خیر پس در این گرانی کتاب، در اولویت های آخر خرید قرار دهید یا از دوستان قرض بگیرید. این کتاب برای منی که با شور و شوق کتاب خریدم کمی ناامید کننده بود ولی در کل هر چه از دوست رسد نیکوست)
والسلام
        

          به نام او
نویسندگان، شاعران شکست خورده اند
این سخن مصداق نویسندگانی چون مرحوم معروفی است . آن اوایل که تازه تلگرام جان گرفته بود با جملات شاعرانه معروفی آشنا شدم و بعد سراغ کتاب سمفونی و بعد کتاب سال بلوا رفتم .
هرچقدر سمفونی مردگان دلچسب تر بود سال بلوا سرد و نچسب 
خیلی تلاش کردم تا بتوانم بر جملات و توصیفات زیاد و بی مورد، ضعف در فضا سازی و گره های داستان، مسلط بشوم که خیلی سخت بود.چندباری از اول شروع بخواندن کردم تا متوجه داستان بشوم که بیهوده بود . داستان گاه از روال داستان گویی خارج میشود و به سمت توصیفات شاعرانه نزدیک میشود.
من نوعی نتونستم با کتاب ارتباط برقرار کنم .
حال خواستید با معروفی آشنا بشوید با سمفونی مردگان شروع کنید و با سمفونی مردگان تمامش کنید
        

          برای خواندن باید چندین مقدمات رو طی کنید که با این کتاب در حال حاضر نایاب ارتباط برقرار کنید. اول اینکه عاشق و شیفته حکیم ابوالقاسم فردوسی باشید و حتی المقدور چندین داستان شاهنامه مطالعه کرده باشید . در این به زندگی و حیات و تاریخ دوران فردوسی و علت بی اعتنایی سلطان محمود به شاهنامه ویژگی زبانی اثر و...  پرداخته میشود . شاید اوایل کتاب کمی کسل کننده باشه ولی به مرور جذاب میشود.  و این کتاب به تمامی کسانی شیفته شاهنامه هستند توصیه میکنم 
والعاقبه للمتقین