یادداشت‌های istella (5)

          گرگوآر پسری که انگار آینده‌ش با دور از مدرسه بودن و درس نخوندن روشن تر بود! خیلی جاها حرف دل تک تک مارو زد و من خیلی شدید باهاش همدردی می‌کردم و به راحتی میتونستم درکش کنم.
با این کتاب خندیدم و گریه کردم. قشنگ بود! با وجود پایان خوبش، باز تموم شد و فکر کنم جا داشت که توضیحات بیشتری داده بشه.
        

          مینا فوق العاده جسور بود و بهم این رو فهموند که باید بدون هیچ چشم داشتی فداکار باشیم و بدون ترس دل به سختی ها بزنیم و نگران آخرش نباشیم.
 افسانه های زیادی که بهشون باور داشتن داشتن و سبک و محل زندگیشون من رو به شدت یاد انیمیشن موآنا انداخت، واقعا دوست داشتنی بود.
و راستش شباهت شخصیت، ظاهر و اخلاقیات شین به کاراکتر یون در سریال کره ای روباه نه دم انکار نشدنی بود و تصوری که از شین ساخته بودم مشابه اون بود😭
با هر اتفاق هیجان انگیزی که رخ میداد آدرنالین توی خونم ترشح میشد و دستام یخ میزد، مثل اینکه خودم اونجا و شاهد اون اتفاقات باشم و این توانایی بدون شک از قدرتِ قلم شگفت انگیز نویسنده منشأ میگرفت!
با دو یا سه بخشش اونقدر شوکه شدم که بلند شدم و دستمو گذاشتم روی دهنم و بلند گفتم جدا؟ چقدر همه چی پیچیده و جالبه و معماهاش طوری ان که هرچقدر فکر کنم نمیفهمم چی به چیه.
اما با همه ی اینا سی صفحه ی آخر بخاطر وقوع سریع اتفاقات و توضیح کوتاهی که راجبشون داده شد مغزم قفل کرده بود و درست نفهمیدم که چی شد و کم کم در روند کتاب معماها رو چیدم کنار هم و متوجه شدم. 
خیلی وقت بود دنبال یه همچین کتابی بودم و غمگینم که چرا زودتر نخوندم.
        

          کتاب روند آروم و بی‌هیجانی داشت که بعضی وقت ها یکم خسته کننده شد، شاید این به این دلیل بود که اوایل کتاب رو با فاصله زمانی زیادی خوندم و زیاد جدی نمیگرفتمش. راجب پنج تا فرد با زندگی های مختلف بود، همشون یه جایی به هم مرتبط میشدن و این یکی از موضوعاتی بود که جذاب بود برام.
باعث شد دلم بخواد یه خونه ی اجتماعات و کتابخونه با یه کتابدار آروم و مهربون مثل خانوم کماچی که یه جورایی شخصیت اصلی بود و از طریق اون بین افراد کتاب ارتباط ایجاد میشد داشته باشم.
بنظرم ارزش خوندن رو داره، مخصوصا برای نوجوون ها.
        

          برادلی چاکرز از اون شخصیت هایی بود که افکارش عجیب غریب بود! کسایی مثل من که به کوچیکترین جزئیات توجه دارن و راجب بی اهمیت ترین چیزها ساعت ها فکر میکنن وقتی با چنین کاراکتر هایی مواجه میشن سرشار میشن از حس خوب درک شدن!
دوسش داشتم، جوری که از ظهر تا یک ساعت پیش که تمومش کردم دائم ذهنم درگیر شخصیت جالب و بامزه‌ی برادلی بود.
اون اواسط داشت گریه م میگرفت که با وجود اینکه برادلی تمام تمرکزشو گذاشته بود و برای تغییر تلاش میکرد و میخواست پسر خوبی بشه، آدما باورش نداشتن. بارها خودمو جاش گذاشتم و گفتم یعنی اگه من به جاش بودم، میتونستم رفتار آدما رو دووم بیارم و اینقدر بیخیال برخورد کنم؟ برادلی چاکرز یه قهرمان شجاع و واقعی بود!
        

          سه روز پیش کاملا یهویی به این کتاب برخوردم و با دیدن جلدش یاد انیمیشنای بچگیم افتادم که توی یه سرزمین پر آبنبات چوبی و شکلات ها و ساختمون های رنگارنگ زندگی میکردن. با یه علاقه ی خاصی خوندمش. یه جوری بود که هرچیزی که گفته میشد رو کاملا درک میکردم و باعث شد به رویا و کابوس هام به یه چشم دیگه نگاه کنم!
خیلی کتاب رنگارنگی بود و این یعنی فانتزی قوی ای داشت!
واقعا لذت بخش بود برام خوندنش. با اینکه اول داستان تقریبا همش راجب یه دختر بود اما بعد راجب آدمای مختلف توضیح میداد از نظرم خیلی متفاوت بود.
بنظرم شخصیت مکسیم واقعا دوست داشتنی بود و کاش میشد بیشتر راجب اون و پنی توضیح بده و اونجوری بشه که فکر میکردم.  :((
خلاصه که خیلی دوسش داشتم و رفت توی لیست کتاب های مورد علاقم💘