یادداشت‌های محمدرضا زرین‌فر (7)

          اندیشه های کی یرکگور که خیلی جالب و به فکر فرو برنده بود و حس مشترک زیادی باهاش داشتم.
فقط به نظرم کتاب چندان منسجم نیست یا حداقل ربط قسمت هایی رو که به نظر میرسه پرش داره، خوب توضیح نداده. و به خاطر همین یخورده گیج کننده است کتاب.
        

          ساده و لطیف و با‌احساس
        

          دوزخ شرری ز رنج بیهوده‌ی ماست!
        

          نویسنده کتاب ازمون میخواد که هر هفته روی یه موضوعش توجه کنیم و توی زندگی روزمره ازش استفاده کنیم تا درونی‌سازی بشه. و البته یادگیری هفته های قبل رو هم ازش غفلت نکنیم
هفته اول در مورد شفاف سازی فکر هست. وقتی چیز هایی که برای خودمون مبهمه و سعی می‌کنیم با بقیه در موردش صحبت کنیم یا درخواستی از اون‌ها داریم که دقیقا برای خودمون هم واضح نیست چی می‌خوایم، یا برعکس. مثلا حرفی را از طرف مقابل شنیدیم و با وجود اینکه آن را درست متوجه نشدیم و برایمان شفاف نشده آن را تایید یا رد می‌کنیم.
پیشنهاد کتاب سوال پرسیدن و بیان حرف طرف مقابل از زبان خودمان است تا مطمئن شویم که منظور او را به درستی متوجه شده‌ایم یا خیر. و استفاده از مثال و نمونه برای شفاف تر شدن موضوع
        

          این کتاب کامل‌تر و با توضیحات بیشتر و بهتر (شاید هم ترجمه بهتر مفاهیم و اصطلاحات) نسبت به کتاب زیربود:
 https://www.goodreads.com/book/show/35161806
از بخش اول، قسمت ابزار های مفهومی برای پرسش های مفهومی و پرسشگری در تصمیم‌گیری و مشکل گشایی خوب بود.
از بخش دوم کتاب قسمت طرح پرسش های اخلاقی و توضیحش در مورد اشتباه گرفتن اخلاق با فرهنگ و هنجار اجتماعی و اعتقادات دینی خیلی خوب بود.
 بخش چهارمش برای من بهترین و آموزنده ترین بخش کتاب بود و به نظرم یاد گرفتن پرسشگری در مورد خودمحوری و جامعه‌محوری و فضائل فکری برای همه مفید است. 
در کل اگر کتاب مثال‌های بیشتری داشت به واضح تر شدنش کمک می‌کرد(مخصوصا برای بخش سوم) و برای عموم خواندنی تر می‌شد.
و البته خواندن سریع کتاب احتمالا کمک خاصی نمی‌کند و نیاز هست برای هر قسمت هر کسی به مثال های اطرافش و مخصوصا در مورد خودش فکر کند و وقت بگذارد.
        

          اولای کتاب جالب بود  و باعث شد چند تا خاطره و احساسات مربوط بهشون زنده بشه و به فکر فرو برم. در ادامه کتاب داستانی تر شد و حاشیه هم زیاد می رفت و یه بخش هایی رو نصفه نیمه رها میکرد. شاید این سبک مورد علاقه نویسنده است ولی جالب نبود به نظرم. یک چیز خوبی که داشت بعضی از بخش 
 .ها رو چند بار مرور میکرد و دوباره بهشون نگاه میکرد و خواننده هم میتونست مستقل از نویسنده دوباره تحلیل یا قضاوت کنه

آخرش یه مقدار معمایی شد و انگار نویسنده میخواست زورکی داستان رو پیچیده و سخت فهم بکنه به یه حالت تفاخر گونه که توی ذوق میزد. به عنوان یه رمان ضعیف بود به نظرم.
        

          این نویسنده در نگاه به هر چیزی (از مفاهیم انتزاعی ریاضی و فیزیک تا پدیده های زیستی مثل انقراض و تکامل) میتونه یه داستان تخیلی عجیب و غریب طنز و با احساسات انسانی سر هم کنه! با نگرش فلسفه ورزانه و به فکر فرو برنده
ترجمه یا ویرایش یه جاهایی واقعا سخت کرده بود فهمیدن متن رو. البته ممکنه هم متن اصلی، این همه بازی با لغات و مزخرف بافی داشته :)