اندیشه های کی یرکگور که خیلی جالب و به فکر فرو برنده بود و حس مشترک زیادی باهاش داشتم.
فقط به نظرم کتاب چندان منسجم نیست یا حداقل ربط قسمت هایی رو که به نظر میرسه پرش داره، خوب توضیح نداده. و به خاطر همین یخورده گیج کننده است کتاب.
        

          کتاب در هر فصل به رویارویی با یک پرسش از دریچه آثار کی‌یرکگور می‌پردازد. پرسشی که صدالبته برای آدمی که در جهان کنونی می‌زید معنادار و درخور توجه درگیر کننده است. بخش درخور توجهی از هر فصل به نقل دقیق جملاتی یا در واقع صفحاتی از آثار کی‌یرکگور اختصاص یافته و با بندهایی اغلب کوتاه‌تر از خود نویسنده کتاب همراه شده است. کتابی خوشخوان که می‌تواند بار دیگر ذهن را درگیر خود کند. آیا برای آشنایی با کی‌یرکگور خوب است؟ اگر یک آشنایی خیلی خیلی خیلی اولیه مد نظر باشد و در این حد که اصلا این آدم کیست و از چه جور چیزهایی حرف می‌زند بله خوب است. اما برای یک قدم بیش از این هم نه. نقطه قوت کتاب شاید آن باشد که دست کم در ایران اغلب از کی‌یرکگور تنها ترس و لرز شناخته شده و خوانده شده است  و در این کتاب اتفاقا بیشتر به دیگر آثار او ارجاع شده است. به این ترتیب خواننده به طور ضمنی با محتوای مورد بحث دیگر کتاب‌ها نیز آشنا می‌شود و تصمیم می‌گیرد کدام‌ها را بخواند. به هر رو، حتما برای مخاطب کم‌حوصله این روزها به عنوان دریچه‌ای به جهان کی‌یرکگور غنیمت است؛ اما نه دریچه‌ای که با عبور از آن به جهان کی‌یرکگور وارد شوی، دریچه‌ای که از پشت آن تنها بتوانی نگاهی سرسری به ذهن دغدغه‌دار کی‌یرکگور بیاندازی و تصمیم بگیری که بگذری یا جلوتر بروی.
        

          من با یک انتظاراتی سراغ این کتاب رفتم که به انتظاراتم پاسخ نداد با این که کتاب بلندی نیست ولی نتونستم ارتباط برقرار کنم و ادامه بدم. شاید بعدها اگه دیگه ازش انتظاری نداشتم بهش برگردم.
        

          دوستش داشتم از این جهت که شامل متن های زیادی از کتاب های ترجمه نشده ی کیرکگور میشد.