یادداشت‌های Mobina (3)

          ای کاش قصه ها رو بیشتر باز می‌کرد.
ای کاش غم و حسرت مردم رو بیشتر نشون می‌داد.
        

          قصد توهین یا انتقاد بی‌جا و بی منطق ندارم؛
ولی زمانی که برای خوندن ۳۵صفحه از این کتاب گذاشتم رو تلف کردن می‌دونم.
اصلا نمی‌دونم میشه اسمش رو کتاب گذاشت یا نه چون صرفا مثل یک انشای عامیانه با چاشنی زیاد طنز(که اصلا طنز نبود)بود.
شاید برای هم‌سن و سالان خود آقای جبلی جالب و جذاب باشه ولی متاسفانه برای من خیلی حوصله سر بر و بدون هدف بود؛برای همین رهاش کردم.
من اصولا توی خوندن کتاب صبورم و تا نیمه‌ی هرکتاب بهش فرصت می‌دم که خودش رو ثابت کنه ولی این کتاب حتی جای فرصتی هم برام نذاشته بود.
        

          اولین باره که قبل از تموم کردن یک کتاب در موردش صحبت میکنم و میخوام بگم اگه قصد دارید بخونیدش، این ترجمه رو نخونید.خیلی نمیتونه خواننده رو به خودش جذب کنه و حسی ایجاد نمیکنه.شاید اگه داستان دیگه ای بود زودتر رهاش میکردم ولی چون خود داستانش برام جذابه تا تهش رو میخونم.
  شروع کتاب کسل کننده و حوصله سربره.راجع به چیزهایی صحبت میکنه که ممکنه خسته شید و از نظرتون رمان جالبی نیاد؛اما داستان از صفحه تقریبا «۱۰۰» تازه جذابیت خودش رو نشون میده و قشنگ میشه.

-حالا داستان تموم شده. پایان بسیار غمگین و زیبایی داشت.
صفحات آخر کتاب از حقایقی که فاش میشن شوکه میشین؛پس کافیه به کتاب فرصت بدین و صبور باشین تا همراهش لذت ببرین.