یادداشت شوالیه.

        به نام خدا ، سلام.
این نطر شخصیه منه پس لطفا نسبت بهش گارد نگیرید:
ناتوان ، اثر لورن که توی سه جلد یک جلد فرعی به چاپ رسیده.
نمیخوام اطلاعاا اصافه بدم ، پس بریم سراغ داستان:
داستان راجب دختری به نام پیدین عه که توی زاغه ها دزدی میکنه تا به صورت اتفاقی به شاهزاده کای _مجری قانون_ بر میخوره و احتنالا مسیر زندگیش عوض میشه.
اینکه داستان از زبان شخصیت های  اصلی (کای ، پیدین و کیت ) روایت میشه یکی از چیزای خوب ولی تکراری بود.
اوه ! توروخدا بیاید با هم صادق باشیم. 
ریتم داستان برام هیچ جذابیتی نداشت.داستان کند نبود ! بلکه خیلی تند و تکراری بود. عملا تنها محتوای داستان کای و پیدین بودن ، به مسابقات و دلایل پادشاه برای کشتن ادم های معمولی هییچ اشاره ای نشده بود.ابن گیج کننده و روی اعصاب بود ، و اینکه حتی درباره ی طاعون هم اشاره های ریزی بود.
دیالوگ ها تکراری و کلیشه بودن ، هیچ تعلیقی توی داستان وجود نداشت
تنها جایی که نویسنده تلاش کرده بود خلاقیت به خرج بده توی لاس های کای بود...
کلمات تکراری  توی کتاب بودن. مثل "به سان ، قریب الوقوع ، پناه بر طاعون ) و خیلی چیزهای دیگه

مثلث عشقی پیش اومده مضحک بود (توروخدا بس)
و اینکه روانم سر کیت روانی شد ،.

و یک نکته خیلی خلیییی مهم : هیییچ ، عملا هییییچ شخصیت پردازی ای انجام نشده بود 😭😭 
و در نهایت ، اینکه این داستان قطعا  پوئن های مثبتی هم داشت ، ( مثل شخصیت منحصر به فرد دو برادر ، روابطشون و افکار نسبتا قابل درک )  ولی پوئن های منفیش بیشتر توی چشم بود.
ایده ی داستان تکراری بود ، 
مثل صبا طاهر ، سارا جی ماس ، جنیفر ال  ارمنتراوت . (که نویسنده  متهم به دزدی ادبی ازشون شده بود)
توروخدا نگاه تعصبی نداشته باشد ، فانتزی _عاشقانه های خیلی بهتری هم هست.
و در نهایت اینکه این یک ستاره و نیم رو به خاطر کیت دادم (که وقتی نویسنده سی صفحه راجب جذابیت های کای میگفت ، پنج صفحه هم برای کارکتر کیت زمان میگذاشت )

ممنونم از اینکه برای این یادداشت وقت گذاشتید.