یادداشت فهیمه . مؤذن

        اول از همه باید بگم از اون سفر هایی بود که همیشه آرزوی رفتن ش رو دارم ، و چقدر خواندنش لذت بخش بود و البته چقدر مقایسه ها کردم کشور و ملت خودم رو با ژاپنی که کشور نوپایی بعد از نابودی های جنگ جهانی دومه .
از نظر من حجم ش نسبت به سفرنامه هایی که قبلا ازشون خوندم بیشتر بود ، جزئیات هم همینطور ، تو این سفرنامه علاوه بر آدم ها ، روحیات و عادات زندگی شون به مکان ها ، آیین ها و تاریخ  کشورشون هم بیشتر پرداخته شده بود و چقدر عالی بود . 
هر بخش کتاب هم طولانی تر و کامل تر نوشته شده بود که لذت همسفر شدن رو دو چندان می‌کرد . 
عکس ها فوق العاده بود ولی مشکل همیشگی من با سیاه و سفید بودنشونه ، که راهکارش سر زدن به هایلایت صفحه ی اینستاگرام شون بود و دیدن همزمان فیلم ها و عکس های سفر . 
خیلی جالب بود که قسمت هایی که امکان سانسور داشت هم کامل چاپ شده بود _در مورد مسائل جنسی در ژاپن _.
نکات و ریزبینی های زیادی در این سفر وجود داشت که آقای ضابطیان خوب بهشون توجه و برامون بازگو کرده بود .
در کل یک سفرنامه ی همه چی تمام بود.