یادداشت azardokht

        زل زده ام به این ۵۰ هزار کلمه ای که می‌توانم در مورد این کتاب بنویسم.ازم برنمیاد، این همه واژه در مغزم نمی‌گنجد. ولی میلی عجیب دارم به نوشتن یک یادداشت بلند بالا و پر و پیمان.
کتاب را  تمام کرده و می‌بندم و  ناخودگاه‌ یاد فیلم های تشییع جنازه امام می‌افتم .منی که در جامعه آن روزها زندگی نکرده بودم و عمرم به بودن و بعد، رفتن امام قد  نمی‌دهد گریه ام گرفته.

در بچگیم همیشه در شمارش امام هایم  به عدد ۱۳ می‌رسیدم ،هیچوقت هم توی کتم نرفت امام خمینی امام معصوم نبود😅،حتی حالا که نگاه می‌کنم می‌بینم جا داشت مردم زمانه‌اش ازش بت هم بسازند.مشخصا این حرفم از روی تعصب و اعتقاداتم برنمی‌خیزدبلکه  اگر روح الله را ورق بزنید شما هم به این حرف من می‌رسید.این که شوخی نیست یه نفر طلبه ساده بر باورهای هزار ساله تحجر و ظلم ستیزانه و سلطنت طلبانه‌ی پادشاهی فائق آید. آن هم با دست خالی ،با مردمی که جهان سوم می‌خوانندشان ،پابرهنه بودند ،پادشاه برای انسان بودنشان ارزش قائل نبود چه رسد به رای و نظرشان...کتاب می‌گوید آیت الله،من هم همین واژه را برمی‌گزینم آیت الله علاوه بر هوش و توان بالای علمی در فقه و اصول و عرفان و فلسفه ،زمان شناس بود،و باور و شجاعت به مسیر و راهش  او را از هر رهبری متمایز کرده بوده .هر آدمی باید خوش شانس باشد در عصر یک رهبر شجاع زندگی کند یا در  جامعه ای به ارث رسیده  از تفکر آن رهبر  نفس بکشد.ممکن است تکراری بدانید مطالب روح الله  را   اما هر مسئله ای هم که به گوشتان آشنا باشد باز جزییاتی در کتاب مطرح می‌شود که به بینش شما از آن مسئله کمک بیشتری می‌کند،یک طرفه هم صحبت نمی‌شود ،در هر واقعه ای نویسنده برش هایی از صحبت های روزنامه نگاران و خبرنگاران خارجی ،مستشاران آمریکایی و غربی ،افرادی که در دربار شاه بودند ،نویسندگان ایرانی ،فعالان سیاسی و .... را در کتاب عنوان می‌کند که این بخش ها به  انسجام کتاب و واقعی بودن کتاب کمک شایانی می‌کند ،قطعا چینش خاطرات و سیر تاریخی که نویسنده رعایت می‌کند به نوبه خود جای تحسین دارد.
اما اصلی ترین مسئله روایتیست متفاوت از روح الله ،هم روح الله طلبه ،هم روح الله فعال سیاسی ،مرجع دینی، و سرآخر روح الله، رهبر دینی یک ملت ، ملتی ستم دیده  که  شخص اول مملکتش  حقیرترین بوده در عصر خود ،پادشاهی که حتی دسرهای جشن هایش را از آن سوی جهان با هواپیما به ایران می‌آورد ،که مردمش در فقر به سر می‌برند اما بودجه فاضلاب لندن را از محل درآمدهای نفتی ایران پرداخت می‌کند، شاهی غرب زده و مفلوک توجه بیگانه ،روح الله قطعا بدون ملتش رهبری اثر گذار نبود و ملت هم قطعا بدون رهبری او ملتی آزاد و مستقل نبودند.خمینی قوی بود و فروتن و شکست ناپذیر که بینش نه فقط مستضعفان عالم بلکه بینش نسلهای زیادی را تغییر  می‌هد.در جایی از کتاب می‌خوانیم شاه با تکیه بر گذشته‌های دور سعی داشت به غربی ها بقبولاند که کشور او گذشته ‌ای باشکوه داشته ،کوروش و داریوش بر سرزمین های بزرگی  حکم  می‌رانده اند و لاجرم حالا خود او نیز شایسته احترام جهانیان است.شاه برای برگرداندن شکوه از دست رفته ایرانیان سیاست دریوزگی پیش گرفته بود،همچون کسی که اعتماد به نفسش را از دست داده هر لحظه و برای تک تک اقداماتش محتاج تایید غرب بود.این روحیه خودکم بینی در مقابل غرب همچون یک بیماری مزمن تا پایان عمر او را رها نکرد روزهایی که کشورهای غربی از پذیرفتن شاهِ بیمار و تبعیدی سر باز می‌زدند.
اما آیت الله با تیز هوشی و صلابت افسانه ای ،میراثی پیچیده برای ایرانیان باقی گذاشته،او در یکی از دوران های بسیار غیر مذهبی مذهب را به قدرت رساند تا هویت اسلامی ایران را عیان کند.
او در مردمی که مورد هجوم بیگانه قرار گرفته بودند این اعتقاد را به وجود آورد که مسلمانان تنها از طریق مذهب می‌توانند به توهین و تجاوز کشورهای غربی پایان دهند.
و سرآخر کلام :
ایران نوزایی خود را در تشیع یافته بود در چهره امام حسین بود که ایران مثله شده دیده می‌شد ایران کشته شده ،سربریده اما محبوب خدا .ایران با امام خمینی از سال‌های تحقیر توسط روس‌ها و انگلیس و آمریکا عبور کرد و به مرحله‌ای بازگشت ناپذیر رسید؛و اینک،خود را در مرحله ظهور یافته .
در طول خواندن  کتاب این حس افتخار به اینکه ما به رهبری آیت الله پرچم دار جهان تشیع هستیم  مرا رها نکرد.
به تاریخ ۳۰ مرداد ۱۴۰۴
۲:۰۰بامداد