یادداشت Fateme.Varshabi

        از خوندن این کتاب میشه لذت برد، ولی به یه شرط! با دید سفرنامه نخونیدش! 
روی جلد کتاب نوشته شده: مجموعه‌ای از سفرنامه‌ها و عکس‌ها، ولی به نظرم به‌جای عنوان سفرنامه باید از خاطراتِ(گزارشات) کوتاه سفر استفاده میکرد.
کتاب خیلی جذاب شروع شد، مقدمه کتاب رو دوست داشتم.
اگه بخوام دید کلی(به شدت کلی😅) که از خوندن گزارشات کشورای مختلفِ این کتاب پیدا کردم بگم:

فرانسه: مردم کتاب‌خون و کتاب‌دوستی که به‌جای این‌که سرشون تو زندگی همدیگه باشه، مشغول کتابشون هستن.(بخش دومش مربوط به یه موضوع پَرت بود که به‌نظرم جاش توی این کتاب نبود به این شکل)
 اسپانیا: مجلات و روزنامه‌های جایزه‌دار (دلم خواست😅)
لبنان: مردم امن
هندوستان: فقر و فقر☹️  قصه‌ی "تاج محل" برام جالب و عجیب بود.
ایتالیا: پیتزاهای بد فرم و به‌درد نخور😐😁 خیابونایی که وقتی توش قدم میزنید انگار توی دل تاریخ هستید(خیلی جذابه نه؟🤩)
ارمنستان: انقدر کم و بی‌هیجان ازش گفته بود که هیچی ازش یادم نمونده
کره جنوبی:  یه کشور گرون با غذاهای فوق ضد ذائقه ایرانی😶
ایالات متحده آمریکا:کشور شلوغ ولی جذاب و از همه رنگ
 و به‌نظرم بهترین بخش کتاب بود و بلاخره به یه سفرنامه شباهت داشت.
یه چیز عجیب اینکه یه‌جایی از کتاب از آمریکایی‌ها اینجور نوشته:"" تجربه‌ی حامد نشان می‌دهد که گنددماغ‌ترین و پرادعا‌ترین توریست‌ها، آمریکایی‌ها هستند، پر بیراه هم نمیگوید. آنها فکر می‌کنند همه‌ی دنیا باید به آن‌ها سرویس بدهد. آمریکایی‌ها همیشه متوقع هستند، همیشه غر می‌زنند.البته بعضی بسیار متشخص و آرام به‌نظر می‌رسند اما تعدادشان واقعا کم است.""
بعد توی آخرین صفحه‌ی کتاب اینو نوشته:""مجموعه عوامل مختلف،مردم آمریکا را مردمی خوش برخورد، مهربان، اخلاقی و بیش از حد انتظار مذهبی کرده است.""

چی شد؟؟!😐😐 نمیدونم سوتی بود یا دقیقا چه اتفاقی افتاد که نظر اقای ضابطیان عوض شد😁

روی هم رفته مارک و پلو کتابیه که همون‌طور که توی بقیه‌ی یادداشت‌ها نوشتن، نمیشه اسمشو سفرنامه گذاشت و خیلی سریع و بی‌مقدمه تموم میشه هر بخش( مثلا من درمورد اسپانیا و ایتالیا دلم می‌خواست خیلی بیشتر بگه مخصوصا از جاهای دیدنیشون)  ولی میتونید تو مواقع بی‌حوصلگی و وقتایی که نمی تونید کتابای دیگه‌تون رو بخونید، این کتاب رو  ورق بزنید و بخونید و لذت ببرید.