یادداشت فاطمه خوران🇮🇷🇵🇸

        برخلاف بسیاری از دوستان این کتاب برای من یه شاهکار نبود، حتی فوق العاده هم نبود
معمولی بود، کاملا معمولی
از اولین کلمات کتاب تا آخرین کلمات هیچ حس یا نظری در مورد کتاب نداشتم، نه خوشم اومد نه بدم اومد و تمام وقت منتظر بودم که فرجی بشه ولی نشد
نمیشه گفت کشش نداشت یا گاهی ضربان قلبم رو بالا پایین نکرد ولی هیچوقت برای من از یه داستان معمولی جلوتر نرفت
روند کتاب شدیدا کند بود و داستان بیش از حد کش اومد چون اتفاقات ریز زیادی تو داستان بود که می‌شد نباشن 
با اینکه روایت اول شخص بود ولی گاهی نویسنده میرفت رو کانال سوم شخص. من اوایل فکر می‌کردم این سوم شخص ها خاطرات هستن ولی مسائلی مطرح می‌شدن که فراتر از خاطرات بودن و این رو من یه ایراد برای داستان میدونم 
بنظرم اگر داستان به نوعی هست که لازمه توضیحات مفصل تری نسبت به تجربه و خاطرات مطرح بشه بهتره نویسنده از اول اونو به صورت سوم شخص و دانای کل بنویسه حالا محدود یا نامحدود به خودش و داستان بستگی داره
خواب های خاسینتا، پنه لوپه و خولین و اتفاقات مربوط به عمارت آلدایا که قبل از سکونت خانواده آلدایا تو اون عمارت رخ داده بودن بنظرم بیخود و اضافی بودن 
شاید نویسنده قصد داشت با این قسمت ها داستان رو از ژانر رئال خارج کنه ولی من هیچ لزومی برای وجود این موارد ندیدم و بدون اینها بنظرم داستان بهتری داشتیم
 ایراد دیگه کتاب مربوط به ترجمه بود یا اگه دقیق تر بگم ترجمه گفت و گوها. لحن ترجمه گفت و گوها مخلوطی از لحن کتابی و محاوره ای بود. من نمی‌فهمم چرا وقتی قصد بر اینه که گفت و گوها محاوره ای ترجمه بشن کلماتی مثل را، او، نشان و... بجای رو، اون، نشون و... به کار برده میشن؟
اگه این ایرادها نبودن به کتاب ۴.۵ میدادم. اون ۰.۵ باقیمانده رو به این علت کم می‌کردم که از ارتباطات لجام گسیخته و فسادهای اخلاقی و جنسی داستان خوشم نیومد بخصوص در مورد خولین و نوریا

پ.ن¹: با وجود تمام این نکات منفی کتاب برای من یه گنجینه ارزشمند در مورد زندگی مردم اسپانیا، تاریخ و فرهنگشون تو قرن بیستم بود
پ.ن²: امتیاز دادن من به کتاب ها بر اساس مقایسه شون با کتاب های دیگه نیست بلکه بر اساس مقایسه شون با خودشون و ظرفیتشونه. من توقع خیلی بیشتری از کتاب داشتم که می‌تونست برآورده کنه ولی نکرد