یادداشت پروانه🇮🇷

        «اولا که باید بگم  این کتاب رو از جهت اینکه خیلی ترند و معروف شده می خوام نقد کنم، من یه متنقد ادبی نیستم و صرفا به عنوان شخصی که کتابای زیادی خونده  ، این کتاب رو  در مقایسه  با کتاب های فانتزی دیگه، اونم نه فانتزی های خیلی شاخ و خفن، فانتزی های متوسط  نقد می کنم.. پس  جبهه نگیرید   اگر طرفدارشید   من به شما و کتاب مورد علاقتون توهین نکردم 🫵🏻» 

خب از قلم نویسندع شروع  کنیم، در دو کلمه خام و نپخته. خیلی جمله بندی های بدی داشت و کلمات تکراری به کار رفته بود، مثلا به سان و استیصال.. دو کلمه ای که  خیلی  ادبی اند و اصلا به  قلم نویسنده  نمی خوردن.. شایدم ترجمه ش اینجوری بود ولی به هرحال..
طرح داستان هم که  شبیه کتاب بازی های گرسنگی بود، البته خیلی خیلی ضعیف تر.  اون پرسه زدنای پیدن هم شبیه  خصیت اصلی یه گانه صعود بود( هر چندبه گرد پاشم نمی رسه😒)  قشنگ ترکیبی از چندتا کتاب بود، ایده جدیدی نداشت و کاملا تکراری
بریم سراغ  شخصیت های اصلی یا همون کای و پیدن،چقدر اینکه کای خودش رو هیولا ی عاشق خونریزی صدا می کرد و اونوقت تروماش ارتفاع بود زد تو ذوقم،ترومای جالب تر نبود؟  از پیدن ام که نگم میشه گفت نسخه بهتر جولیت داخل کتاب خردم کن عه، همونقدر ترومای چرت و شخصیت ناز نازی...  در آخر هم جزئیات زیاد و فضاسازی بد  به علاوه تعداد صفحات بالا باعث شده خیلی کند بخونمش  و حوصلم سر بره،  به جای 768 صفحه میتونست تو 500 صفحه  و به شکل زیباتری ادامه  پیدا کنه...  
اگر کتابی بود که انقدر معروف و خفن جلوه نمیشد شاید میتونستم با دید دیگه ای بخونمش و در حد فانتزی های شروع کتابخوانی ، کتاب خوبی باشه و هرچند که هم  هست، ولی صرفا و فقط من از دیدی خوندم که کلی آدم کتابخور دیگه ام خوندنش و خوششون اومد و واقعا چرا از کجاش؟ 
امااااا  اگر تازه شروع  به فانتزی خوندن کردی کتاب خوبیه بخون  اما توقع بالایی نداشته باش، قشنگه در حد خودش.. همین