یادداشت پرسفونه‌ی یک هادس خیالی

        در یک کلمه مستهجن بود.

مخاطبی که این کتاب هدف گرفته نسل نوجوونه و این کتاب قطعا برای دختری ۱۴ ۱۵ ساله مناسب نیست و واقعا شوکه شدم بعد از خوندنش که چطوووووورییییی این همه دختر بچه این کتابو خوندن؟! واقعا کتابا دارن به کجا میرن؟ اصلا نیازی نبود که این چیزای چرت و پرت توی این کتاب نوشته بشن.
البته که این چیزا لازمه‌ی یک کتابی هستن که بخواد توی تیکتاک و فضای مجازی ترند و مشهور بشه و مشخصه که نویسنده هدفی جز شهرت نداشته برای نوشتن این کتاب.
کتاب کاملا بدون سانسور بود و خب از اونجایی که قبلا مجموعه‌ی بازی های میراث رو از این نشر با اون ترجمه‌ی چرت و پرت و پر سانسور خونده بودم واقعا تعجب کردم و متوجه شدم چرا همه از اطلسی خرامانی اینقدر تعریف میکنن.

این کتاب عشق رو به جای این که چیز مقدسی جلوه بده تنها وسیله‌ای برای براورده ساختن غرایز انسانی نشون داده بود ولی حقیقتا منو به این فکر وا داشت که قطعا میتونم از یک موجود شکننده و ضعیف مثل ویولت به ویولنس تبدیل بشم و به خاطر همین بهش ۲ ستاره دادم، در حقیقت این وجهه‌ی قهرمان سازی کتاب برام فوق العاده و دوست داشتنی بود ولی واقعا اون بخش مستهجن کتاب منو مجبور این کرد که خیلی ازش نمره کم کنم.
فداکاری های شخصیت اصلی مرد، اون حجم از قدرتش، احساساتش و البته انسانیت و شخصیتش واقعا خفن و جذاب بود.(نام نمیبرم کیه که اسپویل نشه 😂 ولی مشخصه کیه از همون لحظه اول دیدار ویولت با اون ادم)

اونقدر که توی کتاب تاکیید بود که اره اینجا هر لحظه ممکنه بمیری و سایه‌ی مرگ مقر سوار هارو در بر گرفته و همه از مرگ میترسن حسش به من انتقال داده نشد با این که روزی کلی ادم میمردن و به نظرم بیشتر جا داشت که روی این کار کنه.

امان از اخر کتاب، واقعا دوست داشتنی بود و من با این که مرگ یکی رو میدونستم و اتفاقی برام اسپویل شده بود ولی واقعا لحظه‌ی مرگش گریه کردم و شوکه شدم.

به طور کلی اگه بالای ۱۷ سال هستید و مشکلی با این بخش مستهجنش ندارید پیشنهادش میکنم 🤌🏻😂.