یادداشت فائقه

        اولین کتابی بود که از جلال‌ آل‌احمد خوندم و به واسطه‌ی کتاب علوم‌وفنون و تعریف‌های دبیرمون ترغیب شدم به مطالعه‌ش.
به شددددتتتت قلمش رو دوست داشتم.
سبک نوشتار برام جدید بود و تا قبل از این کتابی نخونده بودم که این شکل نوشته شده باشه.
غرض‌ورزی‌هایی در این کتاب مشاهده می‌شه که دوستان در یادداشت‌های قبلی بهش اشاره کردن.
به وضوح می‌شه طرفداری از کمونیسم و ضدسرمایه‌داری بودن رو دید.
این که تونستم یک گوشه‌ی کوچیکی از وضعیت آموزشِ ایرانِ چند سال قبل رو بفهمم خوشحالم می‌کنه اما همونطور که یک عزیزی در یادداشتشون اشاره کرده بودن، این قضیه که خیلی از مشکلات گذشته‌مون هنوز حل نشده و بلکه با قدرت بیشتری همچنان پابرجاست، قلب رو به درد میاره.