بریده‌ کتاب‌های °•zari•°

هر شهری برای خودش رمز و رازی دارد.بعضی از رازها هستند که اگر بچه ها در تاریکی شب و پنهانی درباره‌شان حرف بزنند،تبدیل می‌شوند به قصه،پخش می‌شوند و کامل می‌شوند‌ و تغییر می‌کنند.بعضی وقت ها در شرایط خاصی،قصه ها افسانه می‌شوند؛افسانه هایی که بنا به تقدیرشان ماندگار می‌شوند،حتی اگر بچه هایی که آن‌ها را بازگو می‌کردند،بزرگ شوند و ماجرا را فراموش کنند.

زهر کلامت نوش داشت.مثل زنبور سرگردانی که پایین پای کندو نیشت بزند و بعد بگذارد عسل هایش را برداری.همین طور بود طعم حرف زدنت برایم.

علیل که نباشی،عشق علیلت می کند.ذلیل هم می شوی.لازم نیست کر و کور باشی.برو عاشق شو. صد رحمت به چلاق شدن و کر و کور شدن.

گاهی اوقات مشغول بودن برای آدم بهتر است. زیاد فکر کردن می تواند خطرناک باشد.

باران،گیاهان،پاییز همه و همه حس سرزندگی به او می داد.

<<هیچ کس کامل نیست، همه ی ما قطعاتی گمشده ایم.>>

زندگی ما رو گیر آدم های جورواجور می ندازه و ما هم در مقابل بیشتر اون ها انتخاب دیگه ای نداریم.

آدم ها چه موجودات غم انگیزی هستند‌.نمی توانند هیچ چیز خوبی داشته باشند و در برابر ضعف هایشان مقاومت کنند که نابود نشوند.نمی توانند چیزی بسازند و ویرانش نکنند

کربلا محل تلاقی نقاط اوج فضیلت ها و رذیلت های اخلاقی و انسانی بود و آدمیان،تا پیش از عاشورا،هرگز فرشتگان و شیاطین را تا بدان حد به شگفتی و اعجاب وانداشته بودند.

بی وفایی و بی شرمی نه عادت که خصلت کوفی است.همچنان که گذشت،ادب،کرامت،عیب پوشی و جوانمردی،خصلت بنی هاشم و فرزندان ابوطالب است.

آه ای زینب،زینبِ ستم دیده و بلا کشیده،مگر خمیره ی تورا به خاکِ رنج و محنت و اشکِ داغ و مصیبت سرشته اند؟آلام و مصائب،راه خانه ی تو را خوب می شناسد.چگونه است که پسِ یک عمر همسایگی و همخانگی با درد و محنت و داغ و مصیبت،هنوز به آنان خو نکرده ای؟آدمی از پس یک بار عاشقی،حتی اگر هزار بار دیگر عاشق شود، تپشِ عاشقانه ی قلبش را می شناسد.و از همان بار اول به آن نشانه خو می کند اما مصیبت در هر نوبت،خنجر گداخته ی خود را در بخش تازه ای از دل و روح آدمی فرو می برد که تا پیش از این، درد طاقت سوزِ آن را تجربه نکرده است.

می گوید: این ها همه ش آرمان های خیالیه، دخترم.فکر و خیال خیلی از زندگی واقعی آسون تره. بردلی می گوید:ولی اگه اقلا سعی نکنی تو زندگی واقعی بهشون برسی،اون وقت زندگی ارزش خودش رو از دست می ده.

آدم توی میدون نبرد از همیشه زنده‌تره. می‌گویم: بعدش هم بیشتر از همیشه احساس مرگ می‌کنه.

اگر حالات زینب را وقت شنیدن نام برادرش حسین می دیدید، حاضر بودید تمام عالم را بدوید تا نظاره گر میزان اشتیاق و بی تابی این بانوی جوان به دیدار برادرش باشید.

گاهی اوقات محبت بیش از حد هم به اندازه ی بی محبتی زیان آوره.

کنار آمدن با هیولایی که میشناسی از رویارویی با یک هیولای ناشناخته بهتر است

هیچ کس از جنگ در امان نمی مونه،هیچ کس،حتی بازمونده ها. اون وقت چیزهایی رو قبول می کنی که تو هر موقعیت دیگه ای باعث وحشتت می شدن،چون زندگی موقتا معنا و مفهوم خودش رو از دست داده.

انتخاب های ما شخصیت ما رو شکل می‌دن،تاد.

آدم های دیوونه واسه هیچ کاری دلیل نمی خوان

هیچ چیز خوبی نیست که یک چیز بد پشت سرش نیاید.