بریده‌های کتاب کردستانی

گفت: 《یه چیزی دوستانه بهت می‌گم، اینقدر کتاب نخون، آخرش قات می‌زنی.》

روی زمین قدم بگذار/ چون ناگزیر هستی/ ولی به آسمان نگاه کن/ به ستاره‌ها/ به سحابی‌ها/ و به خوشه‌هایی که در یک مسیر حرکت می‌کنند/ روی زمین قدم بگذار/ و به آسمان نگاه کن.

_دنیا همین است پسرم؛ مرگ و گم شدن. همه می‌میرند. چاره‌ای هم نیست. اما من می‌خواهم وقتی می‌میرم خیالم از طرف خانواده راحت باشد. میخواهم قول بدهی که سرپا بمانی و خانواده را هم سرپا نگه‌داری. چیزی راه گلویم را می‌بندد. احساس می‌کنم الان است که خفه بشوم‌. برای اینکه بغضم نترکد صورتم را می‌چسبانم به دستش. _بابا... بابا! انگشتش را فرو می‌کند میان موهایم. _ یک مرد باید تحمل همه چیزا را داشته باشد.

و ترس چنان بود که نفس کشیدن جربزه می‌خواست.