بریده‌های کتاب زهرا مجد

بنده از موارد عدیده‌ای خبر دارم که فلان یا بهمان پیش‌خدمت را در مجلس مهمانی مثل میمون به معرض نمایش گذاشته‌اند. در یک مورد تاسف آور که خود بنده شاهد بودم، یکی از تفریحات جاری مهمانان این بود که پیش‌خدمت را با زنگ احضار کنند و او را در معرض سوالات متفرقه قرار دهند، از این قبیل که در مسابقات اسب‌دوانی فلان سال کی برنده شد، درست مثل وقتی که قهرمان حافظه را در تماشاخانه سوال‌پیچ می‌کنند.

شنیده‌ام که می‌گویند بعد از مرگ کسانی که دوستشان داریم، صدایشان را فراموش می‌کنیم. اما من صدای میک را فراموش نکرده‌ام. حداقل هنوز.

پدرم جواب نداد. به جایش دست‌هایش را دورم حلقه کرد و من را به طرف خودش کشید. بعد سرم را بغل کرد و انگار که بخواهد نوزادی را بخواباند تکانم داد. خیلی آرام - مثل اینکه شکستنی باشم.

به طرف جایی نمی‌دویدم که او کشته شده بود. داشتم به آخرین جایی می‌رفتم که بود. زنده بود.