بریده‌های کتاب یاسمن مجیدی

یک روز به من گفت: هفتاد سال است که قرآن می‌خوانم و برایم تکراری نشده است. می‌دانی چرا اسماعیل؟ چون به قرآن عشق می‌ورزم. آدم به هر چیزی که عشق بورزد برایش‌ تکراری نمی‌شود.

الیزابت پرسید: چرا این‌قدر مهربان هستی؟ _ ... راستش این است که هر چه بیشتر به مردم محبت می‌کنم و به آن‌ها هدیه می‌دهم، غنی‌تر می‌شوم.

من هم می‌خواستم با عشق، یا نوعی رابطه که عادت کرده‌ایم به آن بگوییم دوست‌داشتن، زندگی‌ام را آراسته کنم... بله، دوست‌داشتن... دوست‌داشتن... همیشه دوست‌داشتن... بدون معنی و پشت‌سرهم!

تنها مردمِ شایسته‌ی یاد کردن در این کشور، در این پوچستان، عاشقان بودند.

فقط به یک چیز خوشحالم و آن دل دردمند و جوشان من است که در پای تو خواهم انداخت، فقط قلب من است که از عشق تو و مخلوقات تو سرشار بوده و ارزش دارد که به آن بنازم. آری، در پیشگاه تو فقط قلب غمناک و جوشان از عشق و محبت را عرضه خواهم داشت .

من مثل الماس شفاف‌تر و بُرّنده‌تر می‌شم. با هر ضربه من بهتر و شکیل‌تر می‌شم. نه، من زائد نیستم، تفاله نیستم. من لازمم، من به درد می‌خورم، پس هستم.

ای‌کاش تا آخر دلم از کاهگل باشد گل از میانِ سنگ و سیمان درنمی‌آید

يادمه سال‌ها قبل می‌گفتی كه تقدير آدم‌ها از اراده‌شون قدرتمندتره ... من و گلی هميشه با اين حرفت مخالف بوديم... اما حالا... فكر می‌کنم تو درست می‌گفتی‌.

پری: من پهلوون دیارمو دوست دارم؛ تو می‌گی عیبه؟ طاهر: عِب که نه، پری: هنره، عاشقی هنر می‌خواد.

می‌گن دلی که روشن باشه. شمعش خاموش نمی‌شه.

هر دختری دوست دارد خیال کند مردی عاشقش شده، حتی اگر خودش عاشق آن مرد نباشد. آن‌وقت، گویی از همیشه زیباتر می‌شود، چشمانش می‌درخشد، تندتر راه می‌رود و صدایش لطیف‌تر و شیرین‌تر می‌شود.

هیچ‌وقت فکر نکرده بودم من هم وطن دارم، تا وقتی که خواستند از دستم بگیرندش.

خواهرک من کسی که عشق را می‌پذیرد ، مرگ را تمرین می‌کند.

در صحبتِ عشق یأس را نمی‌شناسم.

مگه یه آدم چقدر دل داره که هی خیرات کنه به این و اون.