شعر سپید و گه گاه شعر «نو»ی سیلوراشتاین،شعری اجتماعی است،شاعر از پنجره درون به بیرون سرکشیده و وسواس گونه به پیرامون خود نگریسته است و همراه با این نگاه لبخندیو شاید زهر خند نیز بر گوشه لب نهاده است که شعر را گاه به طنز و گاه به هزل و گاه نیز به تمسخر و زخم زبان نزدیک کرده است و شعر طنز شعری است لایه به لایه رویین ساده و شاید لبخند به لب آورد ولی لایه های زیرین تامل برانگیز است و خواننده را به تفکر و تامل میخواند...