بریده‌های کتاب ریحانه؛

یه روزی می‌رسه که هیچ شاه و ملکه‌ای نباشه. اون ‌زمان هم آدم‌ها باز، اون‌قدری که باید، همدیگه رو دوست ندارن و این قضیه چیزی رو حل نمی‌کنه، ولی دست‌کم اون ‌زمان دیگه کثافت‌های کمتری تو دنیا هستن که ما باید بابت زندگی‌شون پول کَلون بدیم.

هنوز خون ریختن کاری خطیر بود و مردم چنین مرگْ‌ارزانْ نبودند...

کاش من هم اشک داشتم و جای امنی گیر می‌آوردم و برای همهٔ غریب‌ها و غربت‌زده‌های دنیا گریه می‌کردم. برای همهٔ آنهایی که به‌ تیر ناحق کشته‌شده‌اند و شبانه، دزدکی به خاک سپرده می‌شوند.

بنابراین من چون رنج می‌کشم و از پستی و رذالت دیگران در عذاب و تعجبم، آدم احمقی هستم؟!