بریده‌های کتاب مه‍رآوه‍^^

«گاهی فرار یا سکوت، دست کمی از جنایت یا خیانت ندارد.»

من هم قبلا آهنگ گوش می‌دادم؛ ولی بعد فهمیدم روح آدم تحت تاثیر قرار می‌گیره. به شعرهایی که می‌خونن دقت کن... همه‌ش تو این مایه‌هاست که تو نباشی من می‌میرم. گوش دادن به این شعرها ذلت می‌آره.

یک شمشیر جان می‌گیرد و یک شمشیر عزت و آبرو و شرف می‌برد. همیشه از اولی می‌ترسانند تا دومی را فرود آورند.

کاش آنان که به دنبال عروس یک شبهٔ دنیا می‌رفتند، به وصال می‌رسیدند

آنچه دیگران کیاست می‌دانند، ابلهی‌ست. هوشمندی در اطاعت خدا و رسول و فرزندان اوست.

تو همان خشتی هستی که اگر از هم وا برود، گناهت نابخشودنی است.

نمی‌خواهم کاه باشی و با هر وَزِش به این سو و آن سو بروی

گویا کوفیان آفریده شده‌اند تا خطاهایشان مایه‌ی عبرت دیگران باشد.

ما فرزند باورهای بزرگ بودیم. به دنیا آمده بودیم تا انقلاب کنیم. بجنگیم و برای آزادی اسیر شویم. سهم ما دیوار و زندان نبود. حتی وقتی نفس‌هایم به سختی بالا می‌آمد، امید به فردا داشتم.

من یك ژنرال زن ایرانی هستم پس باید مثل قلبم بزرگ باشم!

در راه بمانید، اما جا نمانید. من واقعی خودتان را بشناسید که تکه‌ای از خدا هستید. از جزء به کل برسید.

اما دخترم! درد عصارهٔ رشد و تعالی آدمی است. ارزش هر انسانی به میزان رنجی است که از آنی دنیا می‌برد. «الدنیا سجن المومن».

به مقصد نگاه کن، آرزوها قشنگ نیستند، فاصله‌ی رسیدن به آرزوهاست که قشنگ است.

گفتار مردمان نباید در روحیه و افکار تو تاثیر گذارد، چنانچه در دستان تو جواهرات باشد و آنان بگویند که سنگ‌ریزه است، و یا آن‌که در دستانت سنگ‌ریزه باشد و بگویند که جواهرات در دست دارد، این گفتار هیچ‌گونه سود و یا زیانی برای تو نخواهد داشت.

«فراموش نکن که بهترین شکل مالکیت، دوست داشتن است. مزهٔ کاری که برای دوست انجام می‌دهی، خیلی راحت‌تر و شیرین‌تر از کارهایی است که برای مالک خودت انجام می‌دهی.»

دوست داشتن یک حس لحظه‌ای است، اما داشتنِ دوست استمرار لحظه‌های دوست داشتن است.

هرچه باشد همهٔ داستان‌سراها مادربزرگ نیستند، ولی همهٔ مادربزرگ‌ها داستان‌سرایند.

دستی دیگر آن(تقدیر) را به شیوه‌ای تغییر می‌دهد که بفهمی تقدیرها نتیجه‌ی اعمال خودت است.

بااینکه بخش بزرگی از وجودم مشتاق امنیت خانه است، کشش قلبم بی‌نهایت نیرومند است و مرا به‌سمت دریاهای پهناور می‌کشد.