بریده‌های کتاب солнце;

درد اینجاست که آدمیزاد روی زمین تنهاست

همه چیز مرده،هرجا را نگاه کنی جز نعش نمی‌بینی.فقط یک مشت آدم مانده اند و دورشان جز خاموشی هیچ نیست؛

آدم گاهی حس می‌کند که خیال پردازی های بی پایان هم روزی از پا می‌افتند؛گویی از تکرار و تمرین خسته شده اند.

جهالت نادانسته به حماقت آگاهانه ارجحیت دارد

نمیدونم چطور شد که عشق اون بی صدا خزید توی قلبم،همون جا چنبره زد و دیگه بیرون نرفت.

مشکل خواستن این است که ما را ضعیف میکند.

از شکست بیشتر درس می‌آموزیم.

خوش بختی این است که همه شگفتی های جهان را بنگری

در زندگی هر چیزی "بهایی" دارد

اگر با وعده آنچه هنوز نداری آغاز کنی،اشتیاقت را برای دستیابی به آن از دست می‌دهی

آدم ها خیلی زود دلیل زندگی خودشان را می آموزند،شاید هم بخاطر این باشد که خیلی زود از آن دست می کشند

وقتی چیزی را از ته دل طلب می‌کنی از این رو است که این خواسته در روح جهان متولد شده.

ترس مانع مردن نمی‌شه.ولی میتونه مانع زندگی کردن بشه."

آدم نمی تواند گذشته ها را از زندگی اش پاک کند

ولی چشم ها کورند.باید با دل جستجو کرد؛

بدان که جز با چشم دل،نمی توان خوب دید.آنچه اصل است،از دیده پنهان است .

زبان سر چشمه‌ی سو تفاهم است؛

ولی من بسیار خام تر از آن بودم که بدانم چگونه باید دوستش بدارم.

وه که چه اسرار آمیز است دنیای اشک!

به نظرم بهترین چیز ها همون هایی هستن که بخوای بخاطرشون زنده بمونی"