بریده‌های کتاب طیبه جاری

روح راکب بدن و سوار بر آن است. اگر در این دنیا می خواهی روح را به مقصد برسانی، باید بدن را تیمار کنی تا زمین گیر نشود و تو را از راه بازندارد.

.. فهمیدم حرف زدن از بیماری، آن را کوچک می کند... اصلا مگر اولین قدم برای حل مشکلات حرف زدن از آن ها نیست؟ وقتی بیماری و معلولیت به زندگی در این دنیا سنجاق شده است و ما ساکنان کره زمین، در طول زندگی، راه گریزی از تجربه و مشاهده این رنج، چه برای خود و چه برای اطرافیانمان نداریم، بهتر نیست سکوتمان را بشکنیم و با هم از بیماری و معلولیت، صاف و ساده و بی واسطه حرف بزنیم؟