با همه‌ی نظرات نویسنده موافق نبودم اما در کل کتابیه که خیلی خیلی به تجربه‌ی سوگم کمک کرد.
اگر خودتون یا اطرافیانتون عزیزی رو از دست دادید حتما این کتابو بخونید.
        

          پذیرش یعنی قبول کنیم که سوگ خود عشق است و این احساس همیشه در قلب‌مان خواهد ماند؛ یعنی قبول کنیم ما تغییر کرده ایم و هرگز مثل قبل نخواهیم بود. یعنی بالا و پایین ها را عادی بینگاریم و نترسیم و به اشک های‌مان اجازه دهیم جاری شوند و اطمینان داشته باشیم که هر چند شدید باشند اما بند خواهند آمد، درست مثل باران.

با خط به خط این کتاب گریه کردم.
 این کتاب مرهمی شد روی قلبم، غزاله جان ازت ممنونم.