بریده‌های کتاب sohaei ✨️

"ما انسان‌های فانی فقط برای یه فصل زنده‌ایم، ولی طوری عشق می‌ورزیم که انگار ابدی هستیم"

میدانستم زمان هایی هست که زمین و ستاره‌ها بر هم سایه می‌اندازند، ولی هرگز نمی‌دانستم که قلب و ذهنم هم می‌توانند در چنین حالتی قرار بگیرند.

"قدرت در برابر طمع و خشم دیگران از ما محافظت نمیکند. در برابر خودمون هم همینطور."

"وقتی کسی که دوست داری اسیر می‌شه، به خاطرش به لونه‌ی ببر میری. به انتهای قلمرو پادشاهی و فراتر از اون میری. به جایی میری که اون هست. بدون توجه به بهایی که باید بپردازی اون رو پیدا می‌کنی."

"تو همیشه عاقل‌ترین و قوی‌ترین و شجاع‌ترین آدم نخواهی بود. ما به همین خاطر به دوست نیاز داریم. مهم نیست شرایط چقدر سخت و مبهم باشه، اونا مسیر درست رو بهت نشون میدن."

"ما در دوران وحشتناکی زندگی می‌کنیم. دورانی که حقیقت جرمه و هیچ کاری نمی‌تونیم در موردش انجام بدیم"

"در دوران تاریکی هر مادری مادر خودته. هر بچه‌ای بچه‌ی خودته و هر خواهری خواهر خودت..." "و هر غریبه‌ی نیازمندی یه دوسته"

"دهان دریچه‌ایست که فاجعه به بار می‌آورد. زبان شمشیریست که سر از تن جدا می‌کند. تا زمانی که دهان بسته و زبان در اعماق آن باشد، جسم انسان در آرامش است."

"گاهی یک پیش‌فرض باعث می‌شود بدیهیات را ناديده بگیریم. این مسئله خیلی وحشتناک است. اسمش را می‌گذاریم عقل سلیم، ولی اغلب اوقات یک نقطه کور برای ما به وجود می‌آورد."

پیم به آرامی نقل قولی بر زبان آورد: "در راه خود به سمت پرتگاهی تاریک قدم بگذار." "گر توانستی با صدایت خشم و دیوها و مرگ بی‌رحم را رام کنی، باشد که محبوب خود را باز پس گیری."

پیم به آرامی نقل قولی بر زبان آورد: "در راه خود به سمت پرتگاهی تاریک قدم بگذار." "گر توانستی با صدایت خشم و دیوها و مرگ بی‌رحم را رام کنی، باشد که محبوب خود را باز پس گیری."

آگاتا گفت: "به گمونم باید یه نصیحت دیگه هم بهت بکنم، لورا. امیدت رو از دست نده. هر پایانی... یه شروع دوباره است."

انجیل گشوده شد. بخش مکاشفه آمد. چشمانش روی نقل قولی ثابت ماند: "زین رو شیطان، غرق در خشمی فراوان، به سوی شما نازل شده است، چرا که می‌داند وقت کوتاهی دارد..."

خود را در حال آماده شدن برای صرف شام تصور کرد. شاید کمی مرغ یا سیب‌زمینی‌های کره‌ای بخورد. سعی کرد تا خوراکی‌ها را به‌وضوح در ذهن مجسم کند، اما تصوراتش از او فراری بودند. جنگ تمرکزش را در هم شکسته بود.

"حق با تو بود، سی‌دی وان. من کاملاً و عاجزانه اسیرت شده‌م. عشق، ژولیوس"

"چرا تو... چرا تمام انرژی‌ت رو صرف مشقت‌بار کردن زندگی من می‌کنی؟ چرا همیشه روی من زوم می‌کنی؟" "چون... چون تو تنها کسی هستی که ارزش توجه کردن داره."

"اوه، حقیقت، حقیقت... کی میتونه بگه چی حقیقته و چی حقیقت نیست، سربازرس؟ برای ما چیزی که مهمه حقیقت نیست، عدالته... درسته؟"

دو نفر نمی‌تونن یه راز رو نگه دارن؛ مگه اینکه یکی از اون‌ها بمیره!

اسب گفت: "اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه."

روباه گفت: "راستش رو بگم، اغلب فکر می‌کنم چیز جالبی برای گفتن ندارم." اسب گفت: "راستش رو گفتن همیشه کار جالبیه."