بریده‌های کتاب شیدا

انسان شیشه ای من در کوره های کاغذی تقویم تابوت خویش را بر دوش میکشد

هرچیزی بنحوی چیز های دیگر را می کشد. ماهیگیری هم مرا می کشد، درست همان جور که مرا زنده نگه می دارد.

به یاد بیاور که در این لحظه ها نیاز من به تو نیاز من به تمامی ذرات زندگیست.

" سه مورچه روی بینی ِ مردی که در آفتاب به خواب رفته بود، به هم رسیدند. "

تو گفتی : قلبم را که دزدیدی، دستِ کم نگاهت را ندزد! بگذار در این دریای سیاه، قایق این گیلک آرام، پاروزنان بگردد!

" خاک هرچه غنی تر، ناتوانی در بارور ساختنش نابخشودنی تر"

" اگر کسی معنی زندگی را پیدا نکرده، هیچ کس هم ثابت نکرده که زندگی معنایی ندارد."

" هیچ کس حق ندارد اعتقاد بورزد مگر آنکه شاگردی شک را کرده باشد "

اگر رازم را مسکوت نگه دارم، آن راز زندانی من است؛ اگر بگذارم از دهانم خارج شود، این منم که زندانی آنم. بار درخت سکوت، میوه ی آرامش است.