بریده‌ کتاب‌های فاطمه‌السادات شه‌روش

اغلب فلسطینی‌هایی که در روزهای نکبت از فلسطین گریخته‌اند، هنوز کلید خانه‌شان را دارند. حتی اگر دیگر خانه‌ای باقی نمانده باشد. چه خاک بر گردنت آویزان باشد و چه کلید، همیشه سوگواری. فقدان خانه همیشه بر گردنت سنگینی می‌کند؛ تیری است که با هر کلمه‌ای شلیک می‌شود.

بوی سیب‌زمینی‌ها آنقدر خوب است که مقاومتم را در هم می‌شکند. می‌روم توی آشپزخانه و ناخنکی به آنها می‌زنم! صدای ایبیس درمی‌آید،‌درست مثل صدای همه مادرها در سراسر جهان وقتی کسی به حریم آشپزی‌شان ناخنک می‌زند

جای زخم مهاجرت هیچ وقت خوب نمی‌شود. چه روی بدن آنی که می‌رود و چه روی بدن آنهایی که کسی ترکشان می‌کند.

وقتی درمی‌یابند نویسنده بحق موفق، این فرد چاق است نمی‌دانند چطور غافل‌گیرشدنشان را پنهان کنند.

سلبریتی‌ها اقتصاد لاغری را می‌دانند و اکثرشان می‌خواهند در این اقتصاد مشارکت کنند. می‌خواهند در رسانه‌های اجتماعی مشغول آن شوند، جایی که برای سلفی گرفتن گونه‌هایشان را تو می‌مکند تا حتی از آنچه هستند نیز لاغرتر به نظر برسند. هر چه کمتر فضا اشغال کنند، بیشتر اهمیت دارند.

ارزش فردی و خوشبختی به سختی به داشتن اندامی باریک گره خورده است.

اگر از قبل بدانی قرار است با کی و کجا دفن شوی؛ یعنی در زندگی تنها نبوده‌ای.

در دوان نمی‌توان فردگرا بود. مشکلات را دسته‌جمعی بوجود می‌آورند و دسته‌جمعی حل می‌کنند.

شور سوگ را درمی‌آورند تا قدرتش را بگیرند.

آدمی به خاکی تعلق دارد که مرده‌هایش در آن دفن شده‌اند.

غم مثل ادویه توی تمام لحظات لذت‌بخش سفرم پخش شده

تفنگ در افغانستان موتیفی تکرارشونده است