بریده‌های کتاب سودآد

درمان همیشه باید رو به جلو حرکت کند نه رو به گذشته.چون فروید با آن روش کار کرده دلیلی نیست که ما هم همین کار را ادامه بدهیم.

بر خلاف عشاق یا اعضای خانواده،دوستان خوب می توانند یک عمر به دوستی خود ادامه دهند زیرا فکر تملک را به مخیله ی خود راه نمی دهند.

گزارش صادقانه از دلیری ها و شور و بزرگی ها، قلب ها را گرم و داغ می کند.بهوش باشید که هر بار، از پرشور کردن یک قلب،دلیر های تازه برمی خیزد. کیپلینگ شاعر انگلیسی

«مسیح نیستم، اما تنها که می شوم، خاطره های زیادی را زنده می کنم.»

گفت: «فقط ماجرای رفتن به خوزستان نیست. اونا با هرجا که من بخوام برم، خصوصا اگه حس کنن کوچیک ترین خطری تهدیدم می کنه، مخالفت می کنن. اون برادر پاسدار می گفت حتی یه بارم حاج قاسم بهشون گوشزد کرده و گفته من هرگز اجازه نمیدم فخری زاده رو ببرید کربلا؛ دانشمند هسته ایه و احتمال ترورش زیاده. منِ قاسم اگه شهید بشم، ده نفر جای من هستن؛ ولی برای ایشون جایگزین نداریم. حاج قاسم ان قدر تند و محکم جواب داده داده بود که اون برادر پاسدار بُهت زده هیچ جوابی نداشته بده.».

مصلحت دیدِ من آن است که یاران همه کار بِگذارند و خَمِ طُرّه یاری گیرند... حافظ غزل را تا آخر می خواند و وقتی تمام می شد، تفسیرش می کرد: «فکر می کنم بیت دوم غزل در حقیقت بیان این آیه ی قرآن است: وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا.»

گفتم: «محسن جان! دیر میای، بچه ها نگرانت هستن.» لبخندی زد و حرف از صمیم قلبش بیرون آمد؛ حرفی که زبانم را قفل زد. غیرتمند گفت: «هرچی من بیشتر کار کنم، نتانیاهو و ترامپ کمتر خواب راحت به چشمشون میاد؛ پس اجازه بده بیشتر کار کنم.» معنای این حرفش را زمانی فهمیدم که شهید شد؛ وقتی که نتانیاهو توئیت زد و برای یهودی ها شنبه خوبی را آرزو کرد. از شنبه آرام در اسرائیل گفت؛ از شنبه بعد از محسن فخری زاده.تازه آن روز حرف محسن را با پوست و خون درک کردم. محسنِ شهیدم؛ دکتر محسن فخری زاده، آرامش را از صهیونیست ها گرفته بود.

داریوش دکتر شهریاری را خیلی دوست داشت.یک بار در جمعی برگشت گفت:قدر دکتر شهریاری را بدانید. ایشان پنجاه کیلو بیشتر وزنشان نیست اما پنجاه تن معرفت دارد‌»