بریده‌های کتاب سارا خانوم

زندگی تون رو برای زنده موندن نفروشید

هممون پیش خدا اعضای یه خونواده ایم

کسی که نیستی را به مرگ یاد داده دوباره زیستن را به برگ یاد داده

پرنده گفت رود درخت گفت جاری و روان و در همان حدود،عده ای برای افتتاح سد،کف زدند

واژه های تو فرش ایرانی است چشمانت دو پرستو ی دمشقی که بین دو دیوار در پروازند قلب من چون کبوتری بر آب های دستان تو پرواز میکند و قیلوله ای میکند در سایه دیوار.

به مردم چون پناه آوردم از تنهایی ام دیدم که از (تنها شدن) جانکاه تر(احساس تنهایی) ست

چون الان خیلی مهم به نظر می رسه، دلیل نمیشه همیشه همینطور مهم بمونه

ما اغلب، افراد را آن طوری که خودمان هستیم می بینیم، نه آن طوری که خودشان هستند