بریده‌های کتاب مزدوَر آ.پ

تاریخ جبرا به خون‌خواهیِ کامل و تمام، و خاموش شدن، آرام شدن، پیروز شدن و خشنودیِ همه‌ی ثارهای خدا در طول تاریخ بشر خواهد انجامید و این قطعی و جبری‌ست.

از آغاز تاریخ بشر تا انتهای تاریخ، تماما فرصت و مجال خون‌خواهی انسان است.

هدف در اینجا نه حکومت بود، نه شهادت بود ... هدف این بود که یک فریضه و یک واجب اصولی [ادا شود] به وسیله‌ی امام.

درد ایل درد فشنگ و تفنگ نیست، دردشان بی‌سوادی‌ست.

محمد فکر می‌کرد مخفی نگه‌داشتن فقر از خود آن سخت‌تر است.

آنچه ما مى‌خواهيم شكستن اين طلسم و تجربۀ اين تحرك و درك اين حقيقت است كه تا ستمكش نباشد ستمگر نيست. و اين‌كه ستمگر را مى‌توان در خود درگير ساخت و ستمكش مى‌تواند همراه انتظار و نفوذ و بدل از دست‌رفته‌ها را بسازد و بر هيچ‌كس جز ايمانِ ايمان‌آورده‌ها تكيه نكند.

آنچه قدرت‌ها مى‌خواهند استمرار بى‌فايده جنگ و ذلت انقلاب اسلامى و عبرت شدن آن براى انقلابى‌هاى برخاسته از درد و سرگرفته از جهل و راه افتاده از ضعف و فقر است.

خيال مى‌كنيم كه اگر جنگ نبود، مى‌گذاشتند تمامى اين منابع از گلوى ما پايين برود و مى‌گذاشتند كه ما با سلم و صلح و صفا به گشت و گذار همراه باد و باران باشيم و شادى و رنج خود را شاهد باشيم.

مالك خودش را براى خودش مى‌خواهد و على مالك را براى خدا مى‌خواهد. و تفاوت علاقه‌ها به همان اندازه است كه انگيزه‌ى علاقه‌ها با هم تفاوت دارند.

جرج جرداق گر چه از على مى‌نويسد، اما براى على نمى‌نويسد؛ كه محركى ديگر دارد و عاطفه‌اى فقط او را به چرخ انداخته است.

غديرى، مهاجر تنهايى است كه بالاتر از رفاه مى‌خواهد و بيشتر از آزادى و عدالت.

هر کس به اندازه‌ی ادراکش از حقیقت، غم دارد. آن‌ها که غم را به افسردگی و غصه فرو می‌کاهند، غم نمی‌فهمند.

او برای هجرت بار می‌بست ولی در حقیقت بار می‌انداخت که هجرت، بارانداز زندگی و رها شدن از مرگ‌واره‌های تکرار است.

رسول خدا(ص) فرمود: به خدا قسم همچنان که شما در ابتدا با ایرانیان به خاطر اسلام خواهید جنگید، در آخر کار ایرانیان به خاطر اصول اسلام با شما خواهند جنگید.

تاریخ نشان مى‌دهد که زبان فارسى را [ابتدا] افرادى زنده کردند که خودشان ایرانى نبوده‌اند. زبان فارسى را در درجه اول بنى‌عباس زنده کرد، چرا؟ بنى‌العباس چه علاقه‌اى به زبان فارسى داشت؟ بنى‌العباس حکومتشان ضد عربى بود چون بنى‌امیه عرب بودند و بناى حکومتشان بر قومیت عربى بود

ولى شما مى‌بینید اگر مردمى از حکومتشان یا از کیش وآیین و معنویاتشان ناراضى باشند طبعآ انتظار این را مى‌کشند که یک قوّه و قدرتى غیر از خودشان باشد که به دامن آن پناه ببرند.

مى‌فرماید: وَ اِنْ تَتَوَلَّوْا یسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیرَکمْ ثُمَّ لایکونوا اَمْثالَکمْ اى مردم اگر شما به اسلام پشت کنید اسلام شُل نخواهد شد، خدا به جاى شما قوم دیگرى را خواهد آورد که آنها از شما بهتر باشند. (نه فقط قوم دیگرى مثل شما جاى شما را مى‌گیرند بلکه قوم دیگرى خواهند آمد، اسلام خواهند آورد، خدا قوم دیگرى را خواهد آورد که آن‌ها اسلام را بپذیرند و مثل شما هم نباشند، عیب‌هاى شما را هم نداشته باشند.) در ذیل این آیه است که امام صادق(ع) و امام باقر(ع)، هر دوى این بزرگواران، این افتخار را براى مردم ایران معین و معرفى کردند.

اسلام در مقابل قوم عرب تعزّز مى‌ورزد و به آن‌ها مى‌گوید شما ایمان بیاورید به نفع خودتان است، اگر ایمان نیاورید هستند مردم دیگرى که در دنیا ایمان بیاورند یا در آینده خواهند بود مردم دیگرى که براى اسلام بهتر از شما باشند و به اسلام ایمان بیاورند، در این زمینه هم آیات زیادى داریم.

گرفت جان و به دیدار خویش ما را برد خودش امانت خود را ز ما خرید خدا

نشاطِ عشق به رنجِ وجود می‌ارزید؟!