بریده‌های کتاب پرتقال

«توی سرش بازار مسگر هاست، توی دلش رخت می‌شورند، توی پاهاش سیم می‌کشند.»

پدر پرسید: «دنبال چه می‌گردی؟» گفت: «دنبال خودم.»

«سرنوشت تو هنوز قطعی نشده؛ حتی در سیاه ترین شب‌ها هم ستاره‌ای می‌درخشد، زنگی به صدا در می‌آید و راهی برایت آشکار می‌شود.»

ساره‌نار گفت:«من چیز های زیادی تو زندگی‌ام دیده‌ام، اما هروقت فکر می‌کنم دیگر همه‌چیز را دیده ام، زندگی چیز جدیدی نشانم می دهد...»

_هدف من و دوست‌هایم که اینجا هستند، همان چیزی است که همه‌ی موجودات زنده دنبالش‌اند؛ زنده ماندن. _زنده ماندن؟! _آره. هیچ‌چیز عجیبی تو این ماجرا وجود ندارد.

فقط خود یگانه می‌دانست چند نسل قبل از ما اینجا زندگی می‌کرده‌اند یا در آینده چه کسانی جایگزین مان می شدند. یعنی آن‌ها هم داستان زندگی ما را برای هم تعریف می کنند؟

باور کن گاهی ترس از چیزی، بدتر از رو به رو شدن با خودش است!

جوان ها همین جوری‌اند. فکر می‌کنند همه‌چیز را می‌دانند و بعد از اینکه کاری را کردند، تازه درباره‌اش فکر می‌کنند...

نه جانم. ظرف دست نخورده‌ی غذا هیچ وقت نشانه خوب بودن آدم نیست.

اگه می خوای کمتر از آشفتگی و سردرگمی، رنج ببری، هروقت فهمیدی یه چیز حق و درسته با شجاعت قبول کن! (۵ سوره ق)

حقیقت، خودش خود را نشان می دهد. اغلب وقت ها این‌جوری است.

من هرگز واژه‌ها را، حتی اگر در آن لحظه معنی‌اش را نفهمم، فراموش نمی کنم.

براچی از حرف دیگران ناراحت میشی؟ خدا که همه چیز رو می‌دونه، فکر می کنی تو دفاع از تو کم میاره؟!

دهان فراگی خندید، ولی چشمانش نه.