بریده‌های کتاب پانته آ 🍃

تنهام،ولی کسی رو هم نمیخوام من همه رو میرونم از خودم نمیتونم کنار کسی باشم نمیتونم با هیچکی کنار بیام اصلا دلم نمیخواد اینجا باشم ولی شاید اگه یه نفر بیاد و با سکوت کنارم بشینه فقط کنارم بشینه حالم خوب بشه ممکنه اونطوری حالم خوب بشه

_اجازه میدهید من شما را دوست داشته باشم؟ اختیار دارید آن وقت آیدین او را بوسید . با تمام محبت. او را همچون سرزمینی از پیش تعیین شده از آن خود کرد و بر آن پا گذاشت.

_دوست داشتن تو کار ساده ای نیست

_شقایق بزرگ در آسمان ترکید، پر پر قطره های سرد، بارش شکوفه ها.

هیچ کس نمی توانست به عمق چشم هاش پی ببرد. و من این را از همان اول دریافتم.

آیا کسی میتوانست بفهمد که دوست داشتن او چه لذتی دارد، و آدم را به چه ابدیتی نزدیک میکند ؟ آدم پر می شود. جوری که نخواهد به چیزی دیگر فکر کند . نخواهد دلش برای آدم دیگر بلرزد ، هیچ گاه دچار تردید نشود .

_ "تو فرمانروای مطلق من هستی. "

نفسش بوی باد می داد، بوی باران. خنک بود. و دهانش بوی چوب می داد. و من یکباره میان دست هاش شعله ور می شدم.

احساس میکردم وقتی آدم تنها می شود، تمامی غم دنیا در وجودش خیمه می زند . احساس می کند آن قدر از دیگران دور شده که دیگر هیچ وقت نمی تواند به آن ها نزدیک شود . می بیند میان این همه آدم ، حسابی تنهاست .

_این باران هم به خاطر من میبارد اما نمیدانم خودم برای چه زنده ام.

من دنبال چیزی میگشتم که گمش کرده ام دارم رفته رفته تبدیل به آدمی میشوم که به فکر کردن فکر میکند حالا فکر کردن برای من عادت شده .هدف شده .همه اش دلم میخواهد بنشینم و فکر کنم مهم نیست که دست هام به چه کاری مشغولند .

دلمرده شده بود تنهایی را بیشتر از همه چیز دوست داشت همیشه بین برخورد و گریز، گریز را انتخاب میکرد.

_جلو خانه خدا تورا بوسیدم. _تو مسیح منی. _تو مسیح منی _تو مسیح منی

در اتاق را بست پرده را کشید و یک سیگار آتش زد روی تخت دراز کشید و تقلا کرد اول به من و بعد به آیدا فکر کند اما نمیتوانست همه با هم میآمدند و با هم دور میشدند ذهنش شلوغ میشد و بعد مثل یک بیابان ،خشک هیچ کس در آن نبود بیرون که بود، یا وقتی کتاب می خواند ، به راحتی میتوانست به دلخواه یاد هر کس .بیفتد یاد من آیدا مادر ....

من در آن همه جمعیت گم بودم. همه آدم ها گم بودند.

_کاش آدم میتوانست با مرگ مبارزه کند. چه جوری؟ _جوری که نخواهد بمیرد . یک تقلای حسابی ممکن نیست . مرگ "هم همیشه یک جور نیست." هر دفعه شکل تازه ای دارد. _دنیا پوچ و بی ارزش است. هیچ ارزشی ندارد

پیش تر ها به یاد هر چیز که می افتاد میتوانست ساعت ها بهش فکر کند ، بسازدش،ویرانش کند، و باش حرف بزند،اما در این یک ماهه آخر ، به خصوص در این چند روزه،هر چه که میخواست به سرش بیاید آمده بود:)