بریده‌ کتاب‌های نفیس

و ایشان را برانگیزی که امید نیک به تو را باور نمایند و به آنچه نزد توست طمع ورزند ، و به آنچه در دست دیگران است ، بدگمان نباشند ، تا چنان کنی که تنها به تو گرایند و از تو بیم نمایند ، و به خوشی های دنیا بی علاقه شان سازی ، و شوق کار کردن برای آخرت ، و آمادگی برای پس از مرگ را در دلشان اندازی . دعای چهارم صحیفه سجادیه

احساسات و عقل متضاد هم نیستند. در هر کاری که می کنی ، این شُرکای ذهن در هماهنگی با هم کار می کنند . تعامل آن ها گاهی بی دردسر و گاهی نسبتا پر دردسر است ، اما آن ها نمی توانند مستقل از یکدیگر عمل کنند . گاهی احساسات بدون درگیری چندان با عقل پیش می رود ، اما عقل بدون احساسات به استیصال می افتد ، زیرا احساسات است که به اندیشه ی آدمی جهت می دهد . فرایند اندیشه بدون محرک احساسی پیش نمی رود .

یادت باشد دخترم ...... تو سرد و بی اعتنایی ..... دست یافتنی نیستی ..... همیشه دور از دسترس باقی می مانی .... الهه ای هستی که به تنهایی در اولمپ خودت نشسته ای .... هیچ کس نباید پیشت به خود جرات و جسارت بدهد ..... فقط باید از دور ترا ببینند و به احترام ستایشت کنند

عبد ، آزاده ای است که مهار شده و کنترل گردیده . عبد آزاده ای است شکل گرفته ، نه اسیری در زنجیر .

همه چیز دور است و دیریست که از میان رفته است باور دارم که ستاره ای که آن بالا می درخشد هزاران سال است که مرده است .... دوست دارم از قلبم به بیرون ، به زیر آسمان پهناور روم دوست دارم دعا کنم و باور دارم که از بین ستارگان هنوز یکی باید باشد . باور دارم که می دانم کدام ستاره باقی مانده است کدام یک در انتهای شعاع خود در آسمان مانند شهری سفید برپا ایستاده است .

کشندگان حسین (ع) با زبان های گویا عرض کنند : پروردگار ما ، برای چه ما را پیش از بت پرستان در آتش افکندی ؟ پس از جانب خدای عزوجل پاسخ بر آنان رسد : آن کس که می داند مانند آن کس که نمی داند ، نیست .

راه های بی شماری به روی آدم های زنده ی با ایمانْ باز است . ایمان ، باوَرِ قلبی ست ، اعتقاد ، ماحَصَلِ تفکّر و تحلیل . ما به هر دو مُسلّحیم . شبه روشنفکران را فراموش کُن ! انگل ها حقّشان است که دائماً نق بزنند . عسل !ما قسمت کردیم . بِالمُناصفه قسمت کردیم . ذرّه ای بیش از سهمِ خودمان برنداشتیم . سهمِ ما ، حقِّ مسلّمِ ماست . خوشبختی ، نه فقط مِلک اعیان و اشراف نیست ، بَل اصلاً دیناری از آن به ایشان نمی رسد . نباید برسد . ثروت ، خوشبختی نمی آورد، درست همان قدر که فقر .فقط تَن پرورانِ بهانه جو هستند که از نبودِ کار می نالند .