بریده‌های کتاب Nazila Faghani7 Nazila Faghani7 1404/3/29 مومو و داستانهای دیگر ایوان تورگنیف 5.0 0 صفحۀ 24 اما آقایان، شرح صورت افراد، کار بسیار دشواری است! بیان تک‌تک مشخصات چهره‌ی آدم‌ها ساده است، اما چگونه می‌توان ویژگی‌های کلی صورت فردی را بازگفت. « داستان آندری کولاساف» 0 6 Nazila Faghani7 1404/1/8 سرگذشت تنهایی ؛ تاریخچه یک احساس فی باوند آلبرتی 3.2 5 صفحۀ 89 چطور می‌توانست فقط به همسر و مادر بودن رضایت بدهد وقتی شوق به نوشتن در وجودش زبانه می‌کشید؟ 0 1 Nazila Faghani7 1404/1/8 یادداشت های آدم زیادی ایوان سرگی یویچ تورگنیف 4.0 14 صفحۀ 15 رودخانه‌ها یخ جامه‌هاشان را از تن می‌کنند. من بر جریان برفاب واپسین می‌روم... به کجا؟ خدا می‌داند! شاید به دریا. 0 2 Nazila Faghani7 1404/1/8 یادداشت های آدم زیادی ایوان سرگی یویچ تورگنیف 4.0 14 صفحۀ 29 « در تمام طول زندگی‌ام دائما جایم را اشغال شده می‌یافتم و شاید دلیلش این بوده است که هرگز طالب جای مناسب برای خود نبوده‌ام. من مانند هر بیماری بی‌تحرک، خجالتی و عصبی بودم؛ ...» 0 0 Nazila Faghani7 1404/1/8 شوهرم داستایفسکی آنا گریگوریونا داستایفسکایا 4.0 2 صفحۀ 609 فیودور میخایلویچ خطاب به آنا :« فردا دقیقاً دو هفته از خاموشی‌ام در اینجا می‌گذرد، زیرا این فقط تنهایی نیست، بلکه خاموشی نیز است. من سخن گفتن را کاملاً از یاد برد‌ه‌ام، حتی مانند دیوانه‌ها با خودم حرف می‌زنم.» 0 1 Nazila Faghani7 1404/1/8 شوهرم داستایفسکی آنا گریگوریونا داستایفسکایا 4.0 2 صفحۀ 608 فیودور میخایلویچ خطاب به آنا:« ... نه، آنیا، دلتنگی کم چیزی نیست. هنگام دلتنگی کار نیز عذاب‌آور می‌شود. اصلاً زندان بهتر است، نه، واقعاً زندان بهتر بود.» 0 1 Nazila Faghani7 1403/12/20 بدن تکه تکه شده: قطعه به مثابه استعاره ای از مدرنیته لیندا ناکلین 3.6 4 صفحۀ 109 هنر «از زخمی درمان‌ناپذیر زاده می‌شود.» ژرژ باتای 0 4 Nazila Faghani7 1403/11/29 قهرمان عصر ما میخائیل یوریویچ لرمانتوف 4.1 4 صفحۀ 296 ما دیگر برای ازخودگذشتگی‌های بزرگ که به نفع عالم بشریت و یا سعادت شخص خودمان باشد، استعداد و آمادگی نداریم زیرا سعادت را غیرممکن می‌دانیم و به همین جهت با خونسردی از شکی به شکی قدم می‌نهمیم همچنانکه پدران ما از یک گمراهی به گمراهی دیگر پناه می‌آورند. اما برخلاف آنان ما نه امیدی داریم و نه آن لذت نامعلوم و شدیدی را که روح انسانی هنگام نبرد با حریف و یا تقدیر درک می‌کند، احساس می‌نماییم... 0 1
بریده‌های کتاب Nazila Faghani7 Nazila Faghani7 1404/3/29 مومو و داستانهای دیگر ایوان تورگنیف 5.0 0 صفحۀ 24 اما آقایان، شرح صورت افراد، کار بسیار دشواری است! بیان تک‌تک مشخصات چهره‌ی آدم‌ها ساده است، اما چگونه می‌توان ویژگی‌های کلی صورت فردی را بازگفت. « داستان آندری کولاساف» 0 6 Nazila Faghani7 1404/1/8 سرگذشت تنهایی ؛ تاریخچه یک احساس فی باوند آلبرتی 3.2 5 صفحۀ 89 چطور می‌توانست فقط به همسر و مادر بودن رضایت بدهد وقتی شوق به نوشتن در وجودش زبانه می‌کشید؟ 0 1 Nazila Faghani7 1404/1/8 یادداشت های آدم زیادی ایوان سرگی یویچ تورگنیف 4.0 14 صفحۀ 15 رودخانه‌ها یخ جامه‌هاشان را از تن می‌کنند. من بر جریان برفاب واپسین می‌روم... به کجا؟ خدا می‌داند! شاید به دریا. 0 2 Nazila Faghani7 1404/1/8 یادداشت های آدم زیادی ایوان سرگی یویچ تورگنیف 4.0 14 صفحۀ 29 « در تمام طول زندگی‌ام دائما جایم را اشغال شده می‌یافتم و شاید دلیلش این بوده است که هرگز طالب جای مناسب برای خود نبوده‌ام. من مانند هر بیماری بی‌تحرک، خجالتی و عصبی بودم؛ ...» 0 0 Nazila Faghani7 1404/1/8 شوهرم داستایفسکی آنا گریگوریونا داستایفسکایا 4.0 2 صفحۀ 609 فیودور میخایلویچ خطاب به آنا :« فردا دقیقاً دو هفته از خاموشی‌ام در اینجا می‌گذرد، زیرا این فقط تنهایی نیست، بلکه خاموشی نیز است. من سخن گفتن را کاملاً از یاد برد‌ه‌ام، حتی مانند دیوانه‌ها با خودم حرف می‌زنم.» 0 1 Nazila Faghani7 1404/1/8 شوهرم داستایفسکی آنا گریگوریونا داستایفسکایا 4.0 2 صفحۀ 608 فیودور میخایلویچ خطاب به آنا:« ... نه، آنیا، دلتنگی کم چیزی نیست. هنگام دلتنگی کار نیز عذاب‌آور می‌شود. اصلاً زندان بهتر است، نه، واقعاً زندان بهتر بود.» 0 1 Nazila Faghani7 1403/12/20 بدن تکه تکه شده: قطعه به مثابه استعاره ای از مدرنیته لیندا ناکلین 3.6 4 صفحۀ 109 هنر «از زخمی درمان‌ناپذیر زاده می‌شود.» ژرژ باتای 0 4 Nazila Faghani7 1403/11/29 قهرمان عصر ما میخائیل یوریویچ لرمانتوف 4.1 4 صفحۀ 296 ما دیگر برای ازخودگذشتگی‌های بزرگ که به نفع عالم بشریت و یا سعادت شخص خودمان باشد، استعداد و آمادگی نداریم زیرا سعادت را غیرممکن می‌دانیم و به همین جهت با خونسردی از شکی به شکی قدم می‌نهمیم همچنانکه پدران ما از یک گمراهی به گمراهی دیگر پناه می‌آورند. اما برخلاف آنان ما نه امیدی داریم و نه آن لذت نامعلوم و شدیدی را که روح انسانی هنگام نبرد با حریف و یا تقدیر درک می‌کند، احساس می‌نماییم... 0 1
