بریده‌ای از کتاب قهرمان عصر ما اثر میخائیل یوریویچ لرمانتوف

ما دیگر برای ازخودگذشتگی‌های بزرگ که به نفع عالم بشریت و یا سعادت شخص خودمان باشد، استعداد و آمادگی نداریم زیرا سعادت را غیرممکن می‌دانیم و به همین جهت با خونسردی از شکی به شکی قدم می‌نهمیم همچنانکه پدران ما از یک گمراهی به گمراهی دیگر پناه می‌آورند. اما برخلاف آنان ما نه امیدی داریم و نه آن لذت نامعلوم و شدیدی را که روح انسانی هنگام نبرد با حریف و یا تقدیر درک می‌کند، احساس می‌نماییم...