بریده‌های کتاب Moonlight

وقتی آدم در مورد کار افتضاحی که انجام داده بگوید (تصادفی شد) ، هم ترسو به نظر می‌آید هم دروغگو. حقیقت حقیقت است.

صدایش مثل پرتوی آفتابی که به اتاق می‌تابد گرمابخش وجودم می‌شود :)))))))

"بی‌خیال شدن به این معنی نیست که فراموش کنی، معنی‌ش اینه که باید بین قدم گذاشتن توی مسیر زندگی و نگاه گاه و بی‌گاه به گذشته تعادل برقرار کنی و آدمای زندگیت رو فراموش نکنی"

"همیشه نمی‌تونی همه جزئیات رو برنامه ریزی کنی. همیشه یه اتفاق‌هایی میوفته که آمادگی‌ش رو نداریم. گاهی باید در لحظه زندگی کنی. بذار زندگی غافلگیرت کنه"

"ما دو قسمت یک ترانه بودیم؛ او موسیقی بود و من کلمات"

"فرقی نمی‌کند چه اتفاقی برایت می‌افتد، دنیا راه خودش را می‌رود"

می‌گویندفراموشی به مرور زمان راحت‌تر می‌شود؛ ولی حتی نمی‌توانم عکسی را بدون لرزش دست‌هایم بردارم. یادش می‌افتم، همیشه یادش می‌افتم.

"نهایت تنبلی و تن‌پروریه که کسی ته و توی دنیایی رو که توش زندگی می‌کنه، درنیاره"

در آن ساعت ها به طرز استثنایی و خارق‌العاده‌ای فعال بودم. ابتدا گمان می‌کردم به خاطر ضرباهنگ و ریتم آشپزی است، اما بعد نظرم عوض شد و دستم آمد موضوع خیلی ساده تر از این حرف‌هاست؛ من خوشحال بودم:)

بعضی وقت‌ها طالب چیزهایی هستیم که می‌خواهیم؛ حتی اگر بدانیم قرار است ما را به کشتن بدهند.

اندوه بدترین جای دنیاست که یکی ممکن است گیر بیفتد تویش. در واقع یک جور دنیای زیرزمینی است که معتقدی فقط و فقط خودت تویش زندگی می‌کنی

"فکر می‌کنم من صرفاً عادت کردم بگم خوبم تا کسی نگرانم نشه"

خیلی ها خواسته بودند بغلم کنند که مثلا دلداری ام بدهند ولی دیگر تحمل هیچ تماس فیزیکی‌ای نداشتم. دست هرکسی می‌خورد بهم، حس می‌کردم مثل اسید دارد پوستم را سوراخ می‌کند؛ فرقی هم نداشت چقدر از نظر عاطفی نزدیک باشیم به همدیگر.

محبت از وجود مردم خوشبخت است که لبریز می‌شود

وقتی سوار قطار از شهر می‌گذشتم، دردی توی قفسه سینه‌ام پیچید که بگویی نگویی نگران شده بودم که نکند از قلبم باشد، اما بعد از پنج دقیقه متوجه شدم از غم و غصه بوده است نه چیز دیگری؛

حالا که به گذشته نگاه می‌کنم نمیتونم تصور کنم چطور در برابر همه اینها مقاومت کردم

نهنگ هایی که در اقیانوس پرسه می‌زنن ، روی خشکی آزاد نیستن و عقاب هایی که در آسمون پرواز می‌کنن در اقیانوس رها نیستن. آزادی در اشکال گوناگونی وجود داره