بریده‌های کتاب فاطمه صلواتی

ولی دست آخر، اولین کسانی که میمیرند خود ماییم.

شاید این نقطه،همان چکاوکی باشد که چهچه زنان آنقدر بالا رفته که دیده نمی‌شود

بعضی ها مثل شمع اند.خودشان را میسوزانند تا به دیگران نور بتابانند.

اژدهای کوچک گفت :«نمیتونم احساسم رو توضیح بدم.» پاندای بزرگ لبخند زد و گفت :« عیبی نداره. کلمه ها برای همه چیز کافی نیستن.»

شاید انگه این خانه را تسخیر کرده بود، سرچی یا داستانی ناتمام نبود. شاید عذاب وجدان بود

پیروزی همون صلحه

از من میشنوی مینا دنبال سرنوشت نرو ، بذار سرنوشت دنبال تو بیاد.

من کنارت هستم تو تنها نیستی.

«از من میشنوی مینا،دنبال سرنوشت نرو ، بذار سرنوشت دنبال تو بیاد.»

«از من میشنوی مینا ، دنبال سرنوشت نرو بذار سرنوشت دنبال تو بیاد.»

ولی گاهی اوقات،اوضاع نمیتوانید به حالت عادی برگردد هر چقدر هم که آرزویش را داشته باشی.

ما شاید خیلی چیز ها بدانیم ،ولی لزوما باورشان نداریم