بریده‌های کتاب مَصی

ترک آن ها سخت است اما با در نظرگرفتن همه چیز،فرار از این زندگی آسان تر از چیزی بود که فکرش را می کرد.

نمی‌ذارم باعث بشن چیزی رو از دست بدم،جولز. مخصوصا اگه اون چیز تو باشی.💗✨

«بیشتر اشک هایش را مخفی می‌کند»

در اتاق خوابش،میتواند با افکار خودش تنها باشد،راحت فکر کند،لم بدهد و حتی کمی گریه کند.

یک حس غریب در سینه ام:))

ما فقط وقتی زیبایی و منحصر به فرد بودن کسی یا چیزی رو تحسین می کنیم که مرده باشه. *** این موضوع همیشه برام عجیب بوده،اینکه مردم قدر چیزی رو که دارن نمیدونن تا زمانی که بمیره.

گاهی مجبوریم چیزهایی را که قبلا داشتیم رها کنیم تا آن چیزی را که الان داریم از دست ندهیم.

گاهی مردم نمی‌دانند عاشقند تا زمانی که عشقشان را از دست میدهند.

اما بدون تو، این گل ها شاید هرگز نور را نمی شناختند.💗

مرگ هیچ دردی با خود ندارد.فقط آرامشی جاودان است.

احساس شکنندگی؛و بیشتر از آن،تنهایی.

هیچکس در این کشتی نبود که از من دفاع کند. :))

«هیچ وقت نمی‌شه درست یه آدم رو شناخت،مگه نه؟»

این عشق بود که همه‌ی ما را درهم شکست.

توی این شهر به جای کسی بودن بهتره هیچ کسی نباشی.

تو برای این دنیا ساخته نشدی،فیبل.

این راه و رسم زندگی نیست.اینکه عوض زندگی در لحظه همیشه نگران آینده باشیم.

پس لطفاً فراموشم نکن،باشه؟ :))

مجبور نیستم دوستانه رفتار کنم.چیزی به کسی بدهکار نیستم.