بریده‌ کتاب‌های mahsa

درون سینه ام دردی است خونبار که همچون گریه می گرید گلویم . غمی آشفته ، دردی گریه آلود... نمیدانم چه می‌خواهم بگویم!

سرشار از خشم نسبت به خودمان هستم. من به گناه جمعی باور ندارم ؛ چیزی که به آن باور دارم مسئولیت جمعی است.

فکر میکنم باور کردی که باید کوچیک و بی اهمیت باشی. فکر می کنم یادت داده اند که عظمت و بزرگی متعلق به تو نیست و خواستنش باعث گمراهیه. فکر می کنم خودت رو به شکلی درآوردی که بقیه ازت انتظار دارن. اما این شکل شایسته‌ی تو نیست.

عجیب است که یک بوی خاص با چنین سرعتی می تواند حال آدم را تغییر دهد ، بسته به اینکه بخواهند ذهن آدم را به کدام سمت و سو بکشند. عجیب است که عش و ترس چقدر بهم نزدیک‌اند.

نکته خاصی که در مورد خانه مادربزرگ هاوجود دارد این است که هیچ وقت بویش را فراموش نمی کنید.

اگر نتونی از شر خاطره های بد خلاص بشی، مجبوری اون ها را با چیز های شیرین تر بپوشونی.

بی نقص نیستم، ولی خوبم، واقعا خوبم، این رو مطمعنم.

همیشه جوری نقش بازی می کردم که انگار دفتارهایشان برایم مهم نیست،ولی خوب بود.

دخترم،بدبختی های سن شما مثل رگبارهای بهاری هستند،سریع می گذرند و زلال ترین آسمان جایشان را می گیرد .

بدبختی بزرگ دوران ما جست و جوی هر چیز افسانه ای و تحقیر سادگی است.

اشک ها رازگو هستند و لبخند ها رازنگه دار . لبخند حجابی است که دل برای دروغ گفتن پشتش پنهان می شود...