بریده‌های کتاب mahla

تائید اجتماعی که گاهی سخت گیرانه از آن به عنوان غریزه ی جمع گرایی یاد می شود. تأکید دارد افراد وقتی مثل بقیه عمل می کنند که احساس می کنند رفتارشان درست است.

《روح من و روح او یکی ست هر چه از او ساخته شده از من هم ساخته شده است. اگر همه چیز از بین برود و او بماند، من هنوز خواهم بود؛ اما اگر او از بین برود و بقیه دنیا بماند، دنیا برای من بی معنا خواهد شد.》

پسرک گفت:(( بعضی وقت ها میترسم شماها بفهمین من معمولی ام . )) موش کور گفت :(( عشق و علاقه نیازی به خاص بودن نداره .))

پسرک پرسید :(( به نظرت بزرگ ترین راه هدر دادن وقت چیه ؟ )) موش کور گفت(( اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی .))

مادر ، مهربان ترین شبحی است که می‌تواند از کنار آدم بگذرد و به یادش بیاورد که در جهان هیچ چیزی برای ترسیدن نیست

مادر می‌گوید حرف زدن درباره ی خوانده ها از خواندن شان مهم تر است ، تازه آن وقت است که می‌توانیم رابطه مان را با کتاب ها بفهمیم و خودمان را در آن ها پیدا کنیم

فرزندان خود را به اخلاق خود تربیت نکنید ، زیرا که آنان برای زمانی غیر از زمان شما خلق شده اند. امام علی(ع)

آنچه من فهمیده ام این است که علی شخصیتی است که در یک دین نمی‌گنجد. او به یک دین تعلق ندارد.

خواندن کتاب برای فرار از زندگی نیست ، برای این است که زندگی کردن را عمیق تر و مفید تر یاد بگیریم و دنیا را از نگاه شخص دیگری تجربه کنیم

آغاز ارائه یک سر مشق: اگر نمی‌خواهی زندگی ات را با شنیدن هرآنچه دیگران می‌گویند خراب کنی، خودت را سرگرم گیاهان سبز خانگی کن . ولی قضیه همینجا ختم نمی‌شود....

وقتی چیزی اذیتم می‌کند، به دنبال پناهگاه میگردم . نیازی به سفر کردن به جایی دور نیست ، سفری کوتاه به حیطه حافظه ادبی کفایت می‌کند. جز در ادبیات کجا می‌توان دل مشغولی ای بهتر ،همراهی سرگرم کننده تر و افسونی دلپذیر تر یافت.؟

اگر کتاب را تبدیل به الویتم نمیکردم ، نمی‌توانستم آن طور که دلم میخواهد از قصه و ناراحتی فرار کنم .