بریده‌های کتاب سِتار

پرسیدم:دوست نداری کاری غیر از کار دیگران بکنی؟راهزن باشی یا سیاست‌مدار بزرگ. گفت:آدم باشم برایم کافی‌ست.

پرسیدم:کدام <<ما>>را میگویید،حضرت اومیاسیاکو؟ جواب داد:اینجا،من و ما یکی‌ست.

چه اهمیتی دارد که یک شکل چه شکلی‌ست.مهم،ماهیت ان شکل است.

هر چیز گندیده‌ قابل تبدیل به چیزی‌ست که نگندیده باشد.

من در جایی خوانده‌ام که《فقط ضعفا دشنام می‌دهند》و به این حرف هم اعتقاد پیدا کرده‌ام.

ادم مودب،خفت ادب را تحمل میکند.

فریب را خندیده‌ای،نه لبخند را.ناشناسی را زیسته ای،نه زیست را.

نشانه‌ی تمایز انسان دست اوست،یعنی وسیله‌ای که همه‌ی این شرارت‌ها را با آن انجام میدهد.

انسان تنها دشمن واقعی ماست.انسان را از صحنه‌ی روزگار حذف کنید،ریشه‌ی گرسنگی و بیگاری تا ابد خشکانده می‌شود.