بریده‌های کتاب قلندر

شادی، نداشتن غم نیست؛ بلکه داشتن کوهی از غم ، و غلبه بر این کوه است.

ما، مهم این است که باور داشته باشیم که آمده‌ییم تأثیر بگذاریم و تغییر بدهیم؛ نیامده ییم که فقط باشیم و بودنی بدون شدن را تجربه کنیم.

ما باید بد را هم به قد خوب بشناسیم تا بتوانیم انتخاب درستی داشته باشیم.

زمان ، تلخ ترین خاطرات را شیرین میکند.

زندگی ، در بسیاری از لحظه‌ها ، عاری از هر نوع معنا و مفهومی است. این ما هستیم که با مجموعه ی عملکردهایمان ، به آن معنا و مفهوم می بخشیم.

بیزارم از اطنابِ مُمِل،حتی اگر ایجاز، مُخِل باشد.

سنگ اول استبداد، مصلحت اندیشی در باب دیگران است - بی آنکه مصلحت اندیش به واقع، حق انسانی و فرهنگی مصلحت اندیشی را داشته باشد.

ما،بدون زنان خوب،مردان کوچیکم.

کار باید در انتظار انسان باشد نه انسان در انتظار کار.

«حال» را میشود با درد گذراند؛ اما تصوّر دردآلود بودن آینده و دوام بدون دگرگونی «حال»، انسان را از پا در می آورد.

آدم خیال میکند که اگر روبروی یک بچه بنشیند و مسائلی احمقانه را مطرح نکند، گناهی مرتکب شده است و یا حتماً لازم است که درباره ی «مشاغل آینده»ی طفل معصوم اطلاعات دقیقی به دست بیاورد... حال آنکه میتواند در آن چند لحظه ، سکوت کند و یا اگر واقعاً بلد است و از عهده بر می آید . قصه ی کوتاهی بگوید که تا سالیان سال از یاد آن بچه نرود و یا جمله هایی را بر زبان بیاورد که به دلیل رنگ آمیزی زنده و شادشان برای ابد در ذهن طفل بماند.

هاه! مبتذل ترین عصر تاریخ عصری است که در آن، جنایتکاران حرفه یی، درخواست عدالت می.کنند. این، پوزخند دردناکی به ذات عدالت است.

نگذاریم که عاطفه،دیواری در مقابل حقایق بسازد....نگذاریم!

میان تو و او جز کینه و نفرت، چه چیز وجود داشت؟

و هیچ کس از تو به من نزدیک تر نبود تا ضربه ام را بزنم و فرار کنم. این قانون بازی ست،همسر خوبم! باور کن!

واقعیت،همیشه خوشایند نیست مادر.اعتبار واقعیت فقط در جهانی ست که خواهد ساخت ،جهانی دور از رذالت روح.

اگر قدرت وجود نداشته باشد،عدالت،تا ابد،مطیع و دنباله‌روی ظلم است و انسان ضعیف، پرچمدار ظلم.

مادر برای تحمل کردن،خلق شده است،کدام مصیبتی روی زمین اتفاق می‌افتد که سهمی از ان،مال مادر ها نباشد؟

پرسیدم:دوست نداری کاری غیر از کار دیگران بکنی؟راهزن باشی یا سیاست‌مدار بزرگ. گفت:آدم باشم برایم کافی‌ست.