بریده‌ای از کتاب ابن مشغله اثر نادر ابراهیمی

آدم خیال میکند که اگر روبروی یک بچه بنشیند و مسائلی احمقانه را مطرح نکند، گناهی مرتکب شده است و یا حتماً لازم است که درباره ی «مشاغل آینده»ی طفل معصوم اطلاعات دقیقی به دست بیاورد... حال آنکه میتواند در آن چند لحظه ، سکوت کند و یا اگر واقعاً بلد است و از عهده بر می آید . قصه ی کوتاهی بگوید که تا سالیان سال از یاد آن بچه نرود و یا جمله هایی را بر زبان بیاورد که به دلیل رنگ آمیزی زنده و شادشان برای ابد در ذهن طفل بماند.