بریده‌های کتاب vanda

این دوران برای هیچ‌کدام‌مان‌ آسان نمی‌گذرد،اما شوخ‌طبعی گاهی اوقات خوب است...

این انتخاب منه.من هم تو رو انتخاب می‌کنم،دوناتلا. جاودانگی رو نمی‌خوام.تو برای من خودِ ابدیتی🙂‍↔️.

کم پیش می‌آمد که مردم برای مدتی طولانی به چشمان یکدیگر خیره شوند،چون یک جورهایی حتی از لمس کردن همدیگر هم صمیمانه‌تر به نظر می‌رسید.

زندگی خیلی کوتاه‌تر از اونه که بخوای نگران باشی.

برای اینکه آدم تا چیزی رو از دست نداده باشه،نمی‌دونه چقدر دلش براش تنگ‌ می‌شه.

وقتی آدم چیزی رو می‌گیره که بهش تعلق نداره،بخشی از وجود خودش رو از دست می‌ده.

چون الان خیلی مهم به نظر می‌رسه،دلیل نمی‌شه همیشه همین‌طور مهم بمونه.

اوک اتاقش را به آن‌ها داده تا آنجا بخوابند.اتاقی کوچک است،اما کاردن اهمیتی نمی‌دهد،چون می‌تواند جود را در آغوش بگیرد.

الان حتی نمی‌تونم از پیرمرد متنفر باشم.اون بخشی از منه.ولی مهم‌تر از همه،نمی‌تونم ازش متنفر باشم چون من رو به تو رسوند،ایوری کایلی گرمبز.

پیپ دیگر زنگ صدایش را به یاد نمی‌آورد.چطور می‌گفت گروهبان؟ به این فکر می‌کرد که راوی آن لبخند کج را تحویل دختر دیگری بدهد،برایش لقب بسازد و به هزاران روش عشقش را به او ابراز کند:)