بریده‌های کتاب آگاتاهد.

لطفا فرصت بی‌دهان‌بند زندگی کردن را به دیگران بدهید.

من از واژه‌های بیگانه بیزارم؛ آن واژه‌هایی که در عصر استعمار، به ما تحمیل شده‌است، مثل جای پای اجنبی روی فرهنگ ملی ما.

یک روز، خواهددید که از وطن و مردمِ وطن می‌توان گریخت؛ اما از چنگِ گندیدگی روحِ خویش، گریختنی ممکن نیست. یک روز، در غربت، به زارزدن خواهدافتاد؛ به ندامتی زارزنان.

کتاب، مثل گلدان‌ها و مجسمه‌های نفرت‌انگیزِ قالبی گچی، وسیله‌ی زینتِ اتاق‌های ایشان بوده‌است نه وسیله‌ی کسب علم.

تو عاشقِ صادق باش و بمان، دنیا را به حالِ خود بگذار!

روزگاری‌ست _چه بد!_ که دیگر کلامِ عاشقانه، دلیلِ عشق نیست، و آوازِ عاشقانه خواندن، دلیلِ عاشق بودن.

مردانِ بزرگ، فقط سردارانِ تاریخ نیستند؛ یعنی سرداران، اغلب‌شان اصلا بزرگ نیستند‌. مردانِ بزرگ، فقط اهلِ علم و هنر نیستند. آدم‌های بی‌نام و نشانی را می‌شناسم که از تمامِ بزرگانِ جهان بزرگ‌ترند..

تنها چیزی که برایش مانده همین خاطراتِ خوشِ گذشته است.

شمعِ شب‌های خودم باش، نه، خورشید نباش تا نگاهِ تو هماهنگ بتابد به همه

_چقدر کتاب! تو، واقعا، همه‌ی این‌ها را خوانده‌ای؟ _بیشترشان را. _پس تو.. تو از پشت یک دیوارِ بلندِ کاغذی و مقوایی به زندگی نگاه‌کرده‌یی! تو هیچ چیز را به همان شکلی که هست ندیده‌یی. چه عمری را تلف کرده‌یی! چه عمری را باطل کرده‌یی.. _این‌ها پنجره است عسل، دیوار نیست؛ عصاره‌ی واقعیت است نه کاغذ و مقوا..

به یاد نیاوریم، زنده نگه‌داریم.

انسان عبارتست از چیزی که بهش علاقه داره. من به این نتیجه رسیدم که اگه به‌خاطر چیزی که فکر می‌کنی بیشتر بهش احتیاج داری، دست از انجام کاری برداری که بیشتر از همه بهش علاقه داری، درنهایت چیزی جز ناکامی نصیبت نمی‌شه.

انگار این روزها تعداد افرادی که برای داستان‌ها وقت ندارن، داره روز به روز بیشتر می‌شه. در حیرتم چه چیز این دنیای واقعی این‌قدر برای مردم شگفت‌انگیز و جذابه‌.

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرفست با دوستان مُروّت با دشمنان مدارا

نشوی واقفِ یک نکته زِ اسرارِ وجود تا نه سرگشته شوی دایره‌ی امکان را

تمام شوخی‌ها و خنده‌هاش یه سیلی محکم تو صورت سرنوشت بودن.

من نمی‌خواستم او را از دست بدهم مثل کتابی که از کتابخانه گرفتی اما دوست نداری آن را پس بدهی

می‌خواستم غولی باشم تا جهان را بر شانه‌هایم تماشا کنی اینک اما، تنهایی‌ام..غولی نشسته بر شانه‌هایم