خوب بالاخره این مجموعه تموم شد . واقعا خیلی خوب بود.
من پایانش رو دوست نداشتم ولی نمیشه گفت بد بود.
ظاهرا ۴ جلد دیگه هم در ادامه داره که ترجمه نشده. البته داستان کامل شد و اون ۴ جلد کلا یه چیز دیگه است.
با خوندن این مجموعه خیلی مشتاق شدم که بقیه ی آثار این نویسنده رو هم بخونم.
خیلی قوی و زیبا بود.
شخصیت پردازی های قوی و عالی
عاشقانه ها و روابط احساسی تمیز و لطیف
ماجراهاي پرهیجان و نفس گیر
        

          انتظار همچین پایانی رو نداشتم ، یعنی یه ریزه حدس میزدم و تصور میکردم و نه به این شدت و حالت 
در کل سرنوشتی که از اول شاهدش بودیم رو پوشش داد و تازه میشه فهمید بعد از این جلد ها میره به زمان قدیم تر دلیلش چی میتونه باشه
        

          دوشنبه ۲۰ تیر ۱۴۰۱ 
۶:۱۰am
        

          این جلد واقعا نفس گیر و جذاب بود.
        

          نمی دونم چی بگم.....
جلد سوم یا اخرین کتاب از عصر اول مه زادو تموم کردم.
شروع بمبی داشت . خیلی خیلی بیشتر به دنیا سازیش میپردازه توی این کتاب .
بهترین نکته مثبتش اینه که از چهار دیدگاه مختلف داستان پیش میره ( چهار شخصیت مختلف) شخصیت پردازی یه کم بهتر شده بود ولی اینجا بیشتر تمرکزش روی دنیاش بود و حل کردن معما ها و سوال های این سه جلد.
معما ها و سوال ها به بهترین حالت ممکن حل میشن . بعضی چیزا هم که تا الان هزاران بار از جلد اول تکرار شده مشخص میشه که اون چیزی که فکر میکردیم نبوده . 
نمی دونم دیگه از چیش بگم .....
عالی بود عالییی......
ترکیب چندین حس بعد تموم کردنش دارم : هیجان ،غم ، خوشحالی ......
خدافظ عصر اول مه زاد...👋
( خدافظ الند ،خدافظ وین، خدافظ اسپوک ، خدافظ همگی ......)🥲
واقعا دلم تنگ میشه برای این کتاب و ممکنه چندین بار دیگه از اول بخونمش .....🥹

        

          سلام
یک پایان درخور و فوق‌العاده برای عصر اول مه‌زاد. این جلد رو هم مثل جلد اول با اشک به پایان رسوندم، البته با شدت بیشتر. خداحافظی با شخصیت‌هایی که در این سه جلد باهاشون آشنا شدم سخت بود. 
در این جلد فصل‌هایی که خیلی دوست داشتم از زاویه دید تنسون و اسپوک بود. اسپوک در این جلد واقعا درخشید. آرک تمامی شخصیت‌ها به خوبی به پایان رسید و راضی کننده بود. 
رازها و معماهایی که منتظر بودیم تا حل بشن به خوبی پاسخ داده شدند. نویسنده با رازها، شخصیت‌ها، کشمکش‌ها و فقدان‌ها ما رو تا آخر کتاب پیش میبره. 
عصر اول مه‌زاد دلایل زیادی برای خوندن به شما میده. شخصیت‌های جذاب، دنیاسازی ماهرانه، سیستم جادویی منحصر به فرد، شخصیت‌های منفی جذاب، مباحث فلسفی و مذهبی و...
دنیای مه‌زاد فقط برای اینکه نویسنده اونو توی چشم شما فرو کنه و بگه ببینید چی خلق کردم ساخته نشده. همه چیزش به پلات مربوطه. سیستم جادویی و تاریخ و موجودات در داستان تاثیر دارند و جزئی از داستان هستند. 
در کل این سه‌گانه واقعا محشره. 
به تمامی علاقمندان فانتزی پیشنهادش می‌کنم.
        

          بعد از تقریبا یک ماه پرونده مه‌زاد برای من بسته شد. من به شدت وابسته به دنیایی این کتاب شدم، به قدری با شخصیت‌ها همزاد پنداری کردم که توی خواب و بیداری به مشکلات‌شون و  پیدا کردن راه‌حل فکر میکردم و همه اینا چطور ممکنه؟
برکت قلم برندون. 
اعتقاد دارم خدا قلم رو به افرادی میده که بتونن معجزه به پا کنن و خب داشم برندون جزو همی قشره.
این جلد نسبت به جلد دو ملایم تر بود( سر جلد دو کباب شدم) 
اتفاقات غیر منتظره‌ی زیادی افتاد که برای هضم‌شون به زمان نیاز دارم. به خیلی از سوالام جواب داده شد. 
من برای کسی از غصه پوکیدم که کلا سه الی چهاربار خودش رو نشون داد، برای شخص مقابلش و خیانتی که در حقش شده بود هم دل سوزوندم ( با وجود اینکه میخواستم بزنم فکشو خورد کنم، وراج خرابکار😒)
پایان کتاب شوکه‌م کرد. بیشتر منکوب شدم و نتونستم احساساتم رو بروز بدم_ نیاز بود برم تو بیابون نعره بزنم_
یه جا چشمام اشکی شد ولی خب خانواده نشسته بود و با وجود این همه سال عادت نکردن به گریه برای کتاب( فقط با نعره و جفتک‌ها ما برای کتاب اشنایت دارن🥸)
پایان کتاب کاملا پسندم بود🤌
اگه از دیدگاه یک نویسنده که نگاه کنم برندون رو با سوت بلبلی تشویق میکنم و به عنوان خواننده سر تیر برق می شینم به چهچه زدن.

متشکرم از دوستی که کتاب رو معرفی کرد و دوستی که همراهیم کرد.

این کتاب رو کیا بخونن؟
قطعا نوجوانان. چرا؟ مضامین اخلاقی زیادی از جمله صداقت،اعتماد،ایمان،باور به نجات،تلاش و ... در کتاب وجود داره که ادم رو به وجد میاره. بی آنکه توی ذوق کسی بخوره و این کار هنرمندی و ظرافت زیادی می.طلبه. قبلا هم گفتم، برندون بهترین مجابگریه که دیدم.

کتاب به نظر من فوق‌العاده بود اما یه چیزی اذیتم میکرد.
بحث خداشناسی که مطرح شده بود و جوابی که براش انتخاب شد. قطعا من میتونم متوجه بشم که خود برندون سالها با چنین سوالاتی دست و پنجه نرم کرده وگرنه سییزد اینطور دهن ما رو مورد عنایت قرار نمیداد.

پ‌ن: بازم حرف دارم در وصفش بزنم ولی احتمالا کسی تا ته این یادداشت رو نمی‌خونه پس همینجا تمومش میکنم.
        

          ‌
دو سه سال پیش که من اومدم اینجا از بس ذوق داشتم هرچی کتاب آشنا می‌دیدم پنج تا ستاره می‌دادم منتها این یکی رو دیگه با تمام وجودم و این حرفا پنج تا ستاره رو براش پررنگ می‌کنم. تازه دست خودم بود یه هف هشت تا ستاره‌ی دیگه هم خودم می‌کشیدم براش!!
درحال حاضر خیلی حرفی نمی‌تونم بزنم فقط می‌تونم بگم همراهی با وین و الند و سیزد (و صد البته باقی شخصیت‌ها) تجربه‌ی فوق‌العاده‌ای بود که بعید می‌دونم حالا حالاها دوباره مثل اون برام اتفاق بیفته...
        

          بهترین جلد مجموعه. 
جلد یک خوب بود، شخصیت پردازی خوبی داشت اما جلددوم به مراتب ضعیف‌تر بود. 
اما جلد سوم... باشکوه بود. 
        

          من لزوماً به کمک تو نیازی ندارم؛ من به اعتماد تو نیاز دارم. به امیدواری تو. این‌ها چیزیه که من خودم هرگز نداشتم و به همین خاطر روی اینکه تو داری‌شون حساب کردم.🌱

 آسمان با خاکستر پوشیده شده، زمین رو به ویرانی است و دشمنی نادیدنی در حال تغییر خاطرات و نوشته‌هاست. در این شرایط، وین و الند به دنبال سرنخ‌هایی از گذشته‌ی فراموش‌شده می‌روند تا راهی برای متوقف کردن این دشمن پیدا کنند. اگه براتون سواله این موجود از کجا آمده، جوابش در پایان جلد قبل مشخص شد!
در این کتاب اسپوک نقش مهم و محوری پیدا می‌کند...

نحوه بوجود آمدن کولوس‌ها، کاندراها و مفتش‌ها مشخص میشه که بسی جالب و هنرمندانه بود!👀👤
همچنین علت بارش خاکستر از آسمان و سایر ویژگی‌های عجیب دنیای سندرسون بیان میشه...

بالاخره به پایان این مجموعه رسیدم و نمیتونم به راحتی ازش دل بکنم.‌ درمورد دنیاسازی کتاب و پرداخت شخصیت‌ها حرفی برای گفتن ندارم چون به نظرم خیلی بی نقص و تروتمیز بود.

وقتی نوجوون بودم هری پاتر رو خوندم و تجربه‌ای تکرار نشدنی برام رقم خورد.
وقتی علت زنده موندن هری‌رو می‌خوندم، به نظرم خیلی مسخره میومد؛ یعنی چی که عشق اونو زنده نگه داشت. تا چندسال بعدش همچنان کل مجموعه هری پاتر برام جذاب بود الی همین بخش. کلا درک نمی‌کردم چرا رولینگ علت عجیب‌ترین اتفاقات رو به عشق و احساسات گره می‌زنه.
خب الان می‌فهمم...
این دفعه وقتی مه‌زاد رو می‌خوندم دیگه این اعتقاد رو داشتم که احساسات و باورها چه تاثیر عمیقی روی زندگی دارن. شخصیت‌هارو بهتر درک کردم، توی تصمیم‌گیری‌ها کنارشون بودم و نجواهای ذهن‌شون رو شنیدم و درد و فقدان‌شون رو حس کردم. 
فکر می‌کنم همه ما زمانی مثل الند می‌خواستیم خودمون رو اثبات کنیم یا مثل وین با احساسات‌مون کلنجار می‌رفتیم.
به خاطر همین فکر می‌کنم خیلی هم از ساکنان لوتادول دور نبودیم...🌱💚

این کتاب رو به کسی پیشنهاد میدم؟ قطعا، مخصوصا نوجوان‌ها.
فقط فکر می‌کنم ممکنه تفکرات و سردرگمی سیزد گیج‌شون بکنه.

📘 از متن کتاب:
یک زندگی راحت چیز زیادی به شما نخواهد آموخت.

همچنان نگرانش می‌شد؛ اما دیگر سعی نمی‌کرد در مقابل تمام خطرات از او محافظت کند. 

وین به آرامی گفت :«اونم مثل بقیه یه آدم بود. فقط یه آدم؛ اما همیشه می‌دونستیم که اقدام به هر کاری بکنه، موفق میشه. کاری می‌کرد تبدیل به کسی بشی که خوش می‌خواست.»
بریز گفت :« به این ترتیب می‌تونست ازت استفاده کنه.»
هام افزود :«اما وقتی کارش باهات تموم می‌شد، به آدم بهتری تبدیل می‌شدی.»

الند به کانال آب خیره شد. «این سنگدلی کنترل منو در دست نداره وین. با خیلی از کارهای لرد فرمانروا موافق نیستم؛ آن کم‌کم دارم درکش می‌کنم و این درک کردنه که داره منو نگران می‌کنه.»
‌
الند گفت :«وین، باید یه تعادلی وجود داشته باشه. ما هر طور شده پیداش می‌کنیم. تعادلی میان کسی که می‌خوایم باشیم و کسی که مجبوریم باشیم.»

این اواخر احساس می‌کنم که زندگی‌ام مثل کتابیه که به زبانی نوشته شده که قادر به خوندنش نیستم.

گاهی وقت‌ها جنگیدن ارزش هزینه‌ای رو که براش می‌پردازی، نداره.

به قدری مصمم بود تا پادشاه خوب باشی که اجازه دادی این مسأله شخصیت اصلی تورو محو کنه. مسئولیت‌های ما نباید باعث نابودی‌مون بشن.

مسئول چیزی بودن به معنای انجام دادن کاری نیست! به این معناست که اطمینان حاصل کنی بقیه کاری‌رو که باید، انجام میدن.

کلسییر به خاطر کسی که بود موفق نشد، بلکه به خاطر کسی که مردم فکر می‌کردن هست، موفق شد.

گاهی چنین به نظر می‌رسید که وین فقط به این دلیل می‌تواند کارهای غیرممکن را انجام دهد که نمی‌ایستد تا به میزان غیرممکن بودن آن فکر کند.
نباید رهبرشون رو به عنوان یه نیروی انتزاعی در بالای برجی در جایی نامعلوم تصور کنن که پشت پنجره‌ای ایستاده و فقط دستور صادر می‌کنه.

من ترکیبی از چیزهایی هستم که لازم بوده باشم. قسمتی فیلسوف، قسمتی شورشی، قسمتی نجیب‌زاده، قسمتی مه‌زاد و قسمتی سرباز. گاهی اوقات حتی خودم‌رو‌ نمی‌شناسم. برای اینکه بتونم کاری کنم تمام این قسمت‌ها در کنار هم درست عمل کنن، دوران سختی‌رو گذروندم.

📸این عکس رو اتفاقی دیدم و به نظرم جالب بود. شخصیت‌های واقعی‌رو معادل شخصیت‌های مه زاد قرار دادن.

۲۰ بهمن ۰۳
        

          3.5
I'm finally done with my first book resolution of the year which was finishing a fantasy series! and what an ending it was!! 

Last year I did the same thing, I went through well known fantasy novels in hopes to find a new favourite, in which I failed miserably. So this year I tried reading Mistborn because apparently Sanderson is a master in writing fantasy; and now I can testify to that fact. 

Mistborn trilogy as a whole is an inanely detailed and well crafted series and as I've said before if you're someone who looks for smart plots with satisfying plot twists this is the series for you, but if you're looking for a character based series I'll suggest you look further. 

If I were to give this series a star rating it would be 4.25/5 beacuse book one and two are fine examples of exeptional story telling, but sadly, the last book doesn't fall under the same category for me. 

First off we have the unbearably slow pace of this book which is totally unjustified cause it's THE LAST BOOK, and this is coming from someone who actually liked the second book and its pacing. 

On the same note I have to say that one of the things I absolutely loved about this series (up until this book) was how inspite of having a lot of important characters, it managed to be balanced in a way that every character got the spotlight it deserved, but in this book not so much (i.e: Elend, TenSoon and even Vin) 

And lastly I come to the thing that frustrated me the most. The main reason to why I love this series so much is the strong mystery element in every book and the way Sanderson dealt with solving them. Our characters always were faced with these questions, got some clues throughout the book and went on solving them together but in this book it was like Brandon threw all of that out the window and changed the part of his writing style that was related to solving mysteries. Instead of the thrilling investigation of the clues we got the lousy introductory paragraphs before every chapter that included every answer to pretty much EVERY QUESTION IN THE BOOK!!!! Like honestly what the fuck? 

But I have to say, that honest, not easy and not lazy ending and pretty much the last 30 percent of this book was worth going through all that idiotic decisions that Sanderson made in this book. I had fun with Mistborn ALOT and so I can't wait to read his other books.
        

          تا یک فصل قبل از خاتمه نمی‌دونستم چه نظری راجب پایان کتاب بدم...
اما به نظرم پایانی به شدت زیبا داشت 
احساس غم ندارم 
فقط زیر آسمان آبی رو چمن زار ایستادم و مبهوت دنیایی شدم که تا قبل از اون هر وقت بهش‌ سر زدم پر از تاریکی ، رنگ های قهوه‌ای و مه بود

        

          فقط میتونم بگم بخونید
بخونید و لذت ببرید
استخوندارترین فانتزی‌ای که تو عمرم خوندم
شخصیت پردازی در سطح بالایی هست
سیستم جادویی کتاب (آلومنسی) خیلی خلاقانه‌ست
و از همه محشرتر دنیاسازی سندرسونه
دنیایی که در این کتاب خلق شده هیچ شباهتی به دنیاهای کلیشه‌ای کتابای زرد نداره
دنیایی که هیچ شباهتی به کره زمین نداره
سندرسون ناجی ژانر فانتزی بوده و هست و خواهد ماند
نویسنده‌ای هست که فانتزی رو از شر کلیشه‌های تکراری  نجات داد
این کتاب یکی از شاهکار های سترگ سندرسون هست
بعد از این کتاب مجموعه استورم لایت رو پیشنهاد میکنم 
مجموعه‌ای که داخل هر آیتمی که گفتم یعنی 
شخصیت پردازی
دنیاسازی
سیستم جادویی
صحنه های اکشن
یه سرو گردن از این مجموعه بالاتره
        

          مجموعه ای بود که هرچی جلو می رفت بیشتر جذبش می شدم
به نظرم پایان خیلی خوب و خیلی دردناکی داشت
انشالله بعدا ریویو کامل تری می نویسم